Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Το άγγιγμά σου...






Το άγγιγμά σου... 
Κόκκινο κρασί.
Ιερουργία μυστική.
Μια γλυκειά ψαλμωδία.
Κοινωνία φιλί
σε λειτουργία σιωπή.


ανάγερτος

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Ο μεγάλος θερισμός















Την ώρα του μεγάλου θερισμού
ξεψύχησες…
Τα χέρια μου βούτηξα στο φως
να σε ραντίσω.
Από τα άπατα το φως,
ανέσπερο φως
που τρεμοσβήνει.
Ρωγμές τα χρόνια,
μουσκεμένα χρόνια
πότισαν ψυχές και όνειρα.
Γλυκό κελαδητό η φωνή σου
κοντά σου με καλεί.
Είναι τώρα η μεγάλη η στιγμή.
Δεν θέλω να πεθάνουμε μαζί.
Θέλω να σ’ αναστήσω.

"μέρα που είναι σήμερα, κάτι πολύ μικρό…
σαν μια μικρή υπόκλιση στο μεγαλείο της!"

ανάγερτος


Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

τριαντάφυλλο















Όλα τα χρόνια που έλειπα
ξέρεις για σένα γύριζα
έψαχνα να βρω το τριαντάφυλλο
που άλλος κανένας
δεν θα μπορούσε να σου δώσει
τι βουνά τι ερήμους
και τι θάλασσες επέρασα
τι βροχές μου αυλάκωσαν το μέτωπο
τι αρμύρες με παιδέψαν
πότε κανείς δεν θα το μάθει..

'Eστυψα την καρδιά μου
σε άγιο δισκοπότηρο
και μέσα εκεί φύτρωσε
ωραίο τριαντάφυλλο το καθαρό
σαν της Λαμπρής το λυκαυγές
βάλτο στη ζώνη στο στήθος σου
ή στα μαλλιά σου θα σου παγαίνει
όπως πηγαίνει κάθε πρωί
στον κόσμο ο ήλιος θα σου πηγαίνει.

Ν. Βρεττάκος

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Οδυσσέας Ελύτης: Αφιέρωμα στη μνήμη του...















Καράβι η χώρα μας θαλασσοδέρνεται χωρίς καπεταναίους…στη μεγάλη καταιγίδα στ’ αμπάρια κλείστηκαν.
Κι ο λαός το πλήρωμα να ψάχνει μάταια οδηγό…και κάποιο φάρο να αποφύγει το χαμό…της χώρας το χαμό, της ζωής του το χαμό, της ψυχής του το χαμό.
Άσβηστος φάρος της χώρας μας και της ζωής μας, ο Οδυσσέας Ελύτης.
Με τη σκέψη μας στραμμένη σ’ αυτόν, ας θυμηθούμε κάτι μικρό…μα τόσο μεγάλο.

Πάντα εσύ τ' αστεράκι
και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Tο βρεμένο μουράγιο
και η λάμψη επάνω στα κουπιά.”        

ανάγερτος




                                                                                                   




Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

θάλασσά μου...





















Κοιτάω σιωπηλά να μη μ’ ακούω,
κοιτώ τους φάρους που ανοιγοκλείνουν τα φτερά.
Ψυχανεμίζεται η ζωή σε παρελθόντες χρόνους
με θάλασσα για συντροφιά.
Βαριά η ανάσα μου στην ηρεμία,
χτύπαγε έντονα η καρδιά στην τρικυμία.
Θάλασσα μάγισσα, ερωμένη κι αδελφή, φίλη πιστή…
με σένα έζησα, με σένα έπαιξα, με σένα γέλασα.
Κι αν είναι πάλι να χαθώ…μαζί σου θέλω.

ανάγερτος


Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

συλλογίσου…

















Χρόνου ουλές αγαρηνών κουρσάρων…
Πότισε αίμα η λάσπη των χαμόσπιτων.
Έγινε ένα η θλίψη με το χώμα. 
Μορφές γυμνές στέκουν  βουβές
σαν αστραπές που πάγωσαν
στο χέρι του Θεού.
Ακόμη ακούγεται ο σπαραγμός στα πλοία…
άντρες , γυναίκες και παιδιά
σκλάβοι επουληθήκαν.
Χρόνου ουλές αγαρηνών κουρσάρων…
Τι κι αν δεν είναι τότε, τι κι αν δεν είναι εκείνοι;
Γεννήματα κι ετούτοι είναι αγαρηνών κουρσάρων.


ανάγερτος

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

ένα αδειανό ποτήρι
















Σκέψεις φιδίσιες,
φτιασιδωμένες και γυμνές,
με τη σειρά που ορίζει η μοίρα
κρέμονται.
Αργά, πολύ αργά...
μεσ’ στων αισθήσεων το κρασί
γλιστρούν
για να πνιγούν μέσα στα χείλη μου.
Πόση ομορφιά, πόση λαχτάρα,
πόση ζωή και πόσο θάνατο
μπορεί να κρύβει
έν
a αδειανό ποτήρι!

ανάγερτος

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

αιώνια ζωή...


Πότισε νύχτα τα κορμιά ο έρωτας.
Το σμίξιμο έλιωσε τα λόγια…
τα λόγια που ξεψύχησαν
στην άκρη των χειλιών.
Μορφές ψυχών ασάλευτες, έγιναν ένα
απ’ του φιλιού το θάνατο.
Αιώνια ζωή, πόσο γλυκά ξεπρόβαλες
στ’ αγγελικά της μάτια!

ανάγερτος

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

ο κόσμος όλος...














ματώνει το φεγγάρι κάθε που βραδιάζει…
ζωσμένες με εκρηκτικά οι μνήμες
σκορπίζουν
στον σπαραγμό της ηδονής,
στο χάδι και στην αγκαλιά σου
στον ξέσκεπο λαιμό σου
ο κόσμος όλος…

ανάγερτος