Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Καλή Χρονιά!















Ανάμεσα στο θάνατο και την ανάσταση κινείται η ζωή μας.
Πεθαίνουμε και γεννιόμαστε καθημερινά μέσα από πράξεις, λόγια, καταστάσεις.
Ανάταση ψυχής, ανάταση ζωής μέσα από πνοές, το σπάσιμο της σιωπής, τα ενωμένα χέρια, ας φέρει σ' όλους μας ο χρόνος που ανατέλλει...
Από τις παγωμένες νιφάδες του χιονιά ας κρατήσουμε το λευκό για τη ζωή μας, το απαλό για την ψυχή μας.
Στο χέρι μας είναι...Καλή Χρονιά!

ανάγερτος

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

ξέρεις κάτι;


Την ώρα που κοιμάσαι, όταν τα όνειρά σου μπλέκονται με την ομίχλη της αυγής σωπαίνω για να μη βαρύνω την ανάσα σου κι αφουγκράζομαι τη ζωή που αναβλύζει έτσι ήρεμα από τον ύπνο σου! ξέρεις κάτι; δεν υπάρχει τίποτα που να συγκρίνεται με τούτη τη σιωπή…ίσως μόνο πάλι εσύ την ώρα που με κοιτάζεις όταν μ’ αγαπάς…

"Σ' αγαπώ όπως λέμε Δόξα το Θεό είμαι ζωντανός" Ν. Χικμέτ




Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Καλά Χριστούγεννα!!!















Στην παγωνιά μας, 
απλόχερα ας μοιραστούμε την αγάπη.
Το χιόνι που μας σκέπασε να λιώσει, 
ν' ανθίσουν τα όνειρά μας.
Καλά Χριστούγεννα!!!

ανάγερτος 

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Αδιέξοδος δρόμος












Αδιέξοδος δρόμος. Εκεί είχε τη “σκήτη” του ο γέροντας.
Ο γέροντας σοφός που έκανε σπίτι τη μοναξιά του.
Εκεί ζούσε απαλλαγμένος απ’ τα πάθη και τα λάθη του. Μακριά απ’ τη ζωή. Την κοινή ζωή, δυνάστη και τροφή των πολλών.
Ζούσε εκεί μόνος μ’ ένα σκοπό. Να χαρεί τη νέα ζωή και να χαρίσει νέα ζωή σε όποιον τη ζητήσει.
Μια μέρα σαν κι αυτή, με λιακάδα και βροχή μαζί, χτύπησε την πόρτα του Αυτός. Άντρας μεστός ήτανε, μ’ ασπρισμένους κροτάφους.
Έψαχνε κι αυτός το δρόμο του.
Πέρνα του λέει, κάθησε. Ποιος δρόμος σ’ έφερε εδώ;
Eδώ είναι αδιέξοδος ο δρόμος, αστειεύτηκε ο γέροντας.
Το ξέρω, αποκρίθηκε ο άντρας, μα και γω βαρέθηκα να συμβουλεύομαι ανθρώπους που ζούνε και βαδίζουν σε μεγάλους και ατέλειωτους δρόμους.
Λοιπόν
, του λέει ο γέροντας μειδιώντας ελαφρά. Πριν με ρωτήσεις οτιδήποτε θα ήθελα πολύ να σε παρακαλέσω να μου φέρεις ένα πακέτο καπνό. Ξέμεινα βλέπεις και είμαι μεγάλος κι αδύναμος και δρόμος δεν υπάρχει. Πρέπει να περάσω μέσα από αγκάθια και αγριόχορτα. Καταλαβαίνεις…
Μετά χαράς, αποκρίθηκε ο άντρας.
Σ’ ευχαριστώ, του λέει ο σοφός, μα πάρε απ’ το τραπέζι τα σπίρτα. Ίσως σου χρειαστούν.
Αυτό με τα σπίρτα, δεν το κατάλαβε, μα δεν είπε τίποτα.
Έτσι πήρε από το τραπέζι τα σπίρτα, άνοιξε την πόρτα και έφυγε.
Έφυγε μα δρόμος δεν υπήρχε. Μόνο αγκάθια κι αγριόχορτα που τούκαναν δύσκολο το διάβα του.
Δεν μπορούσε και δεν ήθελε να κάνει πίσω. Έπρεπε να γυρίσει με τον καπνό. Το είχε υποσχεθεί, χώρια που περίμενε και τη συμβουλή του.
Έπεσε, μάτωσε. Νύχτωσε. Με αίματα στα χέρια και στο σώμα γύρισε.
Δεν είπε τίποτα ο γέροντας σαν τον είδε. Τον ευχαρίστησε μόνο μέσα από την καρδιά του και έπειτα σαν κάθησε να ξεκουραστεί, του είπε:
Τώρα τα κατάφερες να περάσεις. Αύριο όμως; Όταν όλα θάναι πιο πυκνά, πιο μεγάλα, πιο κοφτερά, τι θα κάνεις; Γι’ αυτό σου έδωσα τα σπίρτα.
Δεν είναι όλα στη ζωή μας εύκολα, δεν είναι όλα ανοιχτά.
Με τη φωτιά ανοίγεις δρόμους.
Όταν έχουμε τη φλόγα πάνω μας, όταν έχουμε τη φλόγα μέσα μας δεν υπάρχουν κλειστοί δρόμοι.
Tους δρόμους εμείς τους ανοίγουμε.
Όπως θέλουμε, από όποια σημεία θέλουμε.
Οι δρόμοι της ζωής μας χαράσσονται απ' τη φωτιά της ψυχής μας.
Αυτή είναι η μαγεία της ζωής. 


Τον άκουσε με προσοχή ο άντρας. Έμεινε για λίγο σκεπτικός και αφού ευχαρίστησε τον γέροντα άνοιξε την πόρτα και χάθηκε στο σκοτάδι.
Τις απαντήσεις του τις είχε ήδη πάρει…



ανάγερτος

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Όποιος γευτεί την αληθινή αγάπη...


Όποιος γευτεί την αληθινή αγάπη, τη θεϊκή σχέση, δε συμβιβάζεται πια με κάτι λιγότερο. Το πολύ που γεύτηκε δε χωράει κατόπιν στο λίγο. Ο συμβιβασμός και η έκπτωση είναι αγκάθια που ματώνουν την ειλικρινή καρδιά.

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Αν νοιώσεις...














Αν νοιώσεις πως,
είναι δίπλα σου ακόμα κι αν λείπει.
Αν νοιώσεις πως,
δεν βγαίνει στιγμή απ’ το μυαλό σου
κι ας είναι αλλού.
Αν νοιώσεις πως,
δάκρυ κυλά έτσι απλά
στη θύμηση και μόνο…
τότε ξέρεις, τι είναι αγάπη
τότε ξέρεις, τι πάει να πει
παντοτινή αγάπη.


ανάγερτος

Θαρθεί μια μέρα…















Θαρθεί μια μέρα όπου
όλα τα ποτάμια, όλες οι θάλασσες,
όλα τα πουλιά της πλάσης,
θα κυλούν, θα κυματίζουν, θα κελαρίζουν,
μόνο για σένα.
Θαρθεί μια μέρα όπου
όλη η αγάπη που είναι κρυμμένη
στο βυθό σου, θα δει το φως
μόνο για μένα.
Θαρθεί μια μέρα όπου
όλα θάναι γιορτή
μόνο για μας.
Θαρθεί μια μέρα…

ανάγερτος

Αγοράζω…


Αγοράζω…
Άδεια μπουκάλια αγοράζω γυάλινα.
Μικρά, μεγάλα, παράξενα, χρωματιστά.
Χριστούγεννα, Πάσχα, Πρωτοχρονιά,
επετείους, γιορτές, καθημερινές,
όλο αγοράζω…άδεια μπουκάλια.
Δεν θέλω ούτε σταγόνα να χαθεί
απ’ την αγάπη αυτή.

ανάγερτος

" της αγάπης "


Πριν σε γνωρίσω ήξερα πως,
οι αγάπες είναι σαν τις ζωές
γεννιούνται και πεθαίνουν.
Τώρα ξέρω πως έκανα λάθος.
Δεν είναι όλες οι αγάπες σαν τις ζωές…












Κι αν, όπου και να κοιτάξεις
αδιέξοδα συναντάς
μη ξεχνάς πως,
και οι μεγάλες αγάπες
σε αδιέξοδα γεννιούνται.









Μη φοβηθείς, μη ταραχτείς
κραυγή σαν ακούσεις…
η αγάπη και μεσ’ στη σιωπή
κραυγή είναι.


ανάγερτος

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Υπάρχουν λύπες...














Υπάρχουν λύπες που κανείς δεν τις ξέρει.
Υπάρχουν βάθη που δεν τα ανιχνεύει ο ήλιος.
Όρη σιωπής περιβάλλουν τα χείλη.
Και σιωπούν οι μάρτυρες. Τα μάτια δε λένε.
Δεν υπάρχουν σκάλες τόσο μεγάλες
να κατέβει κανείς εκεί που ταράζεται
του ανθρώπου ο πυρήνας.
Αν μιλούσε η σιωπή, αν φυσούσε, αν ξέσπαγε -
Θα ξερίζωνε όλα τα δέντρα του κόσμου.

Ν. Βρεττάκος

η συνάντηση...











" Υπάρχει η συνάντηση. Κι αυτοί οι δύο, εξ αρχής, πέρασαν θαρρετά και με θέληση στη σπηλιά που άμα μπεις δεν μπορείς πια να κάνεις πίσω.
Κάτι σαν ζώνη του λυκόφωτος, σαν εμπειρία θανάτου, σε "νύχτα ασέληνο" αμαρτίας που αλέθει και εξαγιάζει. Από κει και πέρα, όλα τα απέξω , δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν.
Και να χωρίσουν και να χαθούν η μεταμόρφωση δεν θα χαθεί. Και έτσι αποφασιστικά, επειδή το θέλεις , κι επειδή σου χαρίζεται, αρχίζεις να ερωτεύεσαι ανακαλύπτοντας την μοναδικότητα του άλλου. Εκείνο που θα τον κάνει αναντικατάστατο. Καμία αναπλήρωση μετά, καμία απώθηση, κανείς αμυντικός μηχανισμός δεν θα σε παρηγορήσει. Κι ας παριστάνεις ότι το ξεπέρασες, ιδίως τότε ".

Μάρω Βαμβουνάκη

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

μαζί να προχωρήσουμε...
















Στου καιρού την τρικυμία,
πάνω σε σκέψεις κι αντοχές,
πάνω σε τύψεις κι ενοχές,
χαράζω πορεία.
Βροχή των άστρων η ψυχή σου
φωτίζει το απύθμενο κενό
μαζί... να προχωρήσεις,
μαζί... να προχωρήσω,
μαζί... να προχωρήσουμε
για πάντα...αγάπη μου!



ανάγερτος

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Όμορφο είναι...












Όμορφο είναι να βλέπεις τ' αστέρια,
του ήλιου το φως στη δύση, στην ανατολή,
στο φέγγος της μέρας…όμορφο είναι!
Μα το πιο όμορφο απ' όλα είναι,
ν' ακουμπά η αχτίδα την καρδιά
κι αυτή να δακρύζει σαν μάτι που πονά,
τότε που η μοναξιά γίνεται γιορτή
τότε που η μοναξιά παύει να είναι,
λησμονημένη μοναξιά...
ανάγερτος



" ...Κοίτα! τώρα είμαστε μαζί
και θα βρούμε μια νέα ζωή
μόνο για μας...για πάντα! "

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Κρεμασμένα ενέχυρα


Κρεμασμένα ενέχυρα

σε τοίχους αγοράς
οι ζωές μας
πλανιούνται στο χρόνο.
Ποιος καθορίζει την τιμή
μιας ζωής;
Ποιος κόβει το νόμισμα της αξιοπρέπειας;
Επαρχιακή η εμποροπανήγυρης.
Οι επισκέπτες από άλλο τόπο
κι ο δρόμος χωμάτινος,
νοτισμένος από την υγρασία των δακρύων
των χαμένων ονείρων μας...

 
ανάγερτος