Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Πλημμύρισε απόψε η σκέψη





















Πλημμύρισε απόψε η σκέψη.
Έβρεξε όνειρα χωρίς σταματημό.
Η παραλία μούσκεψε τα παγωμένα πόδια
και οι φανοί γυμνοί…προφήτες υγροί,
βολεμένοι αστοί σε ευθεία γραμμή
βάζοντας όρια στο τώρα, στο μετά
στο φως που αχνίζει.
Ξέμπαρκη ώρα μη ξεμακραίνεις…
το φέγγος της μέρας, εμάς περιμένει.

ανάγερτος

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Στο πέταγμα του γλάρου



Στο πέταγμα του γλάρου χάθηκε η ψυχή μου
Πίσω από τη μάσκα της σιωπής
Ποιος θα με γνωρίσει;
Ποιος θα με γλυτώσει;

ανάγερτος


Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Ατίθασε ουρανέ μου

















Στον μαύρο βράχο πέρασα
στου πουθενά την τρέλα…
Αιώνων ανταύγειες πνεύμα φωτίζει το νεκρωμένο μου μυαλό.
Ατίθασε ουρανέ μου
ποιο κύμα βαθυγάλαζο
θα στείλεις να με φέρει…
ξανά στη χώρα του φιλιού;

ανάγερτος

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Μπορείς...


















Επειδή η ώρα πλησιάζει...
θα σου πουν πως... κάναμε λάθος,
πως όλα τώρα θ' αλλάξουν,
πως τίποτα πια δεν θάναι όπως πρώτα...
Μην τους ακούς, μην τους πιστεύεις,
κλείσε τα αυτιά σου στις σειρήνες.
Μπορείς...
μπορείς ακόμα να ονειρεύεσαι, μπορείς ακόμα να σκέφτεσαι.
Αυτά είναι τα όπλα σου και δεν μπορεί να στα κλέψει κανείς.
Μ' αυτά θα πολεμήσεις, μ' αυτά θα κερδίσεις.
Κι αν ακόμη να σκεφτείς δεν μπορείς γιατί σου νέκρωσαν τη σκέψη, ακολούθα την καρδιά σου. Αυτή ξέρει...

ανάγερτος

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

μέσα σου ζω...


















γελάς και τραντάζονται τα βάθη μου
μιλάς κι ο ήλιος καθρεφτίζεται στα μάτια μου
μ’ ακουμπάς και το κορμί μου χάνεται καυτό
μέσα στη σάρκα σου
στα πόδια σου ακουμπώ και τα φιλώ
μη με κλωτσάς…

ανάγερτος 

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

το όνειρο θα γίνει αληθινό

















Ξέσπασε λέει μια καταιγίδα, μια μεγάλη καταιγίδα.
Ο ουρανός αγκάλιασε το χώμα σ’ ένα ερωτικό παιχνίδι
παραζάλης και ζωής και ξύπνησες…
όλα πια δεν ήταν όπως πρώτα! γέλαγες…
έκλαιγες και γέλαγες από χαρά,
τη ζωή σου κέρδισες.
Όνειρο ήτανε μου λες; ναι, μα ξύπνα τώρα!
Το όνειρο θα γίνει αληθινό, θα δεις…
όταν ο έρωτας για τη ζωή σου γεννηθεί μέσ’ στην ψυχή σου,
όλα θ’ αλλάξουν, θα δεις…
αυτός ο έρωτας είναι λευτεριά, θα σου δώσει πίσω τη ζωή, θα δεις…
δεν υπάρχουν άγιοι στον έρωτα αυτόν για να σε σύρουν…
στο μυαλό μας, στην καρδιά μας είναι κρυμμένος ο έρωτάς μας.
Ερωτεύσου!
Το πέταγμα ψηλά θέλει τον έρωτα, θέλει καρδιά να πεθαίνει γι’ αυτόν.
Δες τα πουλιά! Το ίδιο δεν κάνουν κι αυτά;


ανάγερτος

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

η άνοιξη πλησιάζει...

















Όσο η ώρα έκφρασης της οργής και της ανατροπής πλησιάζει, θα ήθελα να εκφράσω σκέψεις μου που εδώ και καιρό ψάχνουν μια διέξοδο.

Μας απειλούν, μας τρομοκρατούν, μας φοβίζουν…με την πτώχευση, με τη δραχμή, με τη διάλυση της κοινωνίας. Ποιοι; μα αυτοί που χρόνια τώρα πτώχευσαν και διέλυσαν την κοινωνία μας. Γιατί το κάνουν; μα για να ολοκληρώσουν ένα έργο που χρόνια τώρα έχει αρχίσει και που έχει φτάσει στο τέλος του. Ποιο είναι αυτό; μα η πλήρης υποταγή της χώρας και του λαού της στους οικονομικά ισχυρούς.
Ήδη εδώ και καιρό η  κοινωνία δεν προστατεύεται πλέον από το κράτος ή τουλάχιστον είναι απίθανο να εμπιστευτεί την προστασία που της προσφέρεται. O έλεγχος έχει περάσει σε ξένα κέντρα αποφάσεων. Άλλοι ρυθμίζουν τις τύχες μας, άλλοι διαφεντεύουν τη μοίρα μας. Η σύγχρονη μορφή δουλείας, είναι η μέσω της τρομοκρατίας και της διάχυσης του φόβου, παράλυση της κοινωνίας, ώστε να καταστεί έρμαιο στις αδηφάγες ορέξεις των σύγχρονων δουλεμπόρων. Υπάρχει ακόμη τόπος και τρόπος να δραπετεύσουμε. Κι αν μπορείς ν’ ακούσεις, θ’ ακούσεις κι άλλες φωνές, εκατομμύρια φωνές που ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο.
Έσπειραν στις ζωές μας το σκοτάδι. Εκεί που βασιλεύει η πονηριά, ο φόβος, η βρωμιά. Εκεί που ζούνε οι προδότες και τα τρωκτικά. Μέσα στο δικό μας κήπο τα αγκάθια και τα αγριόχορτα θα τα ξεριζώσουμε εμείς. Η Άνοιξη πλησιάζει…τα λουλούδια θ’ ανθίσουν πάλι και το άρωμά τους θα μεθύσει τα όνειρά μας για ένα καλύτερο Αύριο.




ανάγερτος

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

εμπρός λοιπόν...



Δεν έχει αξία η ζωή μες΄ στη σκλαβιά για να τη ζήσεις…
κανείς να στη στερήσει δεν μπορεί, μόνο αυτός
που δώρο σου τη χάρισε ελεύθερα να ζήσεις.
Ψάρι που κύμα ξέβρασε στην άμμο,
ανάσα βαριά πριν το νήμα κοπεί,
γίναμε.
Εμπρός λοιπόν…
μακριά από χρώματα κι από ταμπέλες
με το μυαλό, τις μουσικές και την καρδιά μας
για μας, για τους γονείς, για τα παιδιά μας.
Εμπρός λοιπόν…
Η δύναμή μας είναι η λεύτερη ψυχή μας.
Αυτή η γη, αυτή η ζωή είναι δική μας.
Εμπρός λοιπόν…




ανάγερτος

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

μη μιλάς!





ακούμπησέ με πάθος μου είπε η ψυχή
μη φωνάζεις, μη μιλάς θα μας ακούσει η σιωπή
είπες εσύ...
το θάνατο και τη ζωή του έρωτα
μόνο η μουσική τους πρέπει
μη μιλάς!



ανάγερτος




Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

2.2...εμείς οι δύο



Σκυφτός ψιθύρισα, 2.2… εμείς οι δύο,
μεσ’ στη βουή των ανήλιαγων ελπίδων
όταν στο πέρασμα των μεγάλων στεναγμών
ξεπρόβαλες…
έναστρε ουρανέ των αόρατων δακρύων,
του πόθου φλόγα, του ρόδου αίμα,

έλαμπες…
απρόσιτη και τρυφερή,
παιδί του έρωτα, της καταιγίδας αστραπή
και ήταν αυτό καλό σημάδι…


ανάγερτος

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

μέσα στο αίμα μου...


Σβήσε τα μάτια μου• μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.


Rainer Maria Rilke