Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

άνθρωπος






















Το πόσο αργά η γρήγορα,
το πως και το αν διαβούμε στα βαθιά η στα ρηχά,
είναι κάτι που κανείς μας δεν ξέρει να πει με σιγουριά.
Πορευόμαστε μονάχοι,
έτσι όπως απλωθήκαμε ξερό ψωμί στα χείλη του κόσμου.
Αν τον χορτάσουμε η έστω αν γίνουμε η αφορμή
να ανοίξει το στόμα του να καταπιεί τη λιγοστή τροφή μας,
να σταθεί έστω για λίγο στα πόδια του,
να δει τη ζωή μέσα από τη ζωή και όχι έξω απ´ αυτή,
το χρονικό του θανάτου για μας θα γράψει "άνθρωπος".
Οποία μουσική ανατολή το δειλινό
σ´ αυτό το αστραπόβροντο!

ανάγερτος


Για τη δική μας προδοσία, για το απάνθρωπο να πολεμούμε...