Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

τριαντάφυλλο κόκκινο



Ένα παιδί
πονεμένη μορφή
όπλο κρατά και
σημαδεύει...
τριαντάφυλλο κόκκινο.
Πως πονά η καρδιά
σαν η σφαίρα του
φεύγει!


ανάγερτος

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Η Βασίλισσα














Σε ονόμασα βασίλισσα.
Υπάρχουν πιο ψηλές από σένα, πιο ψηλές.
Υπάρχουν πιο αγνές από σένα, πιο αγνές.
Υπάρχουν πιο ωραίες από σένα, υπάρχουν ωραιότερες.
Όμως εσύ είσαι η βασίλισσα.

Όταν περπατάς στους δρόμους
κανένας δε σε αναγνωρίζει.
Κανείς δε βλέπει το κρυστάλλινο στέμμα σου,
κανένας δεν κοιτά
το χαλί από κόκκινο χρυσάφι
που πατάς όπου περνάς,
το χαλί που δεν υπάρχει.

Κι όταν φανείς
αντηχούν όλα τα ποτάμια
στο κορμί μου, σείουν
τον ουρανό οι καμπάνες,
κι ένας ύμνος γεμίζει τον κόσμο.

Μόνο εσύ κι εγώ,
μόνο εσύ κι εγώ, αγάπη μου,
τον ακούμε.


Pablo Neruda

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Σε ξεχώρισα...











Σε ξεχώρισα
μέσα σε πλήθος σιωπές
από τον έρωτα
που έσταζαν τα μάτια σου
από το άρωμα
που ανάβλυζε η σάρκα σου
από τη φλόγα
που έκαιγε στα χείλια σου
Εσένα...
την ωραιοτέρα των Ερινύων.        

 ανάγερτος

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Προσωπικά, αισθάνομαι...














“Προσωπικά, αισθάνομαι να καταπιέζομαι από τις εξουσίες.
Αν αυτό είναι αναρχισμός, τότε είμαι αναρχικός.
Όχι βέβαια με την έννοια να βάζω μπόμπες.
Αλλά να μην ανέχομαι με κανένα τρόπο
να με διαθέτουν κατά τη βούλησή τους,
χωρίς τη συγκατάθεσή μου, οι τρίτοι, οι άσχετοι, οι σωτήρες.
Και αυτό είναι ένα αίσθημα που ολοένα
και περισσότερο κυριεύει σήμερα μερικές συνειδήσεις”


Οδυσσέας Ελύτης












"Οι μεγάλοι είναι μεγάλοι μόνον επειδή εμείς είμαστε γονατιστοί"

Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

εκεί στο ηλιόφωτο...












“Μακριά εκεί στο ηλιόφωτο,

βρίσκονται οι υψηλότερες προσδοκίες μου...
Ίσως να μην μπορέσω να τις αγγίξω ποτέ,
μπορώ όμως να κοιτάζω ψηλά
και να βλέπω την ομορφιά τους,
να πιστεύω σ' αυτές
και να προσπαθώ να τις φτάσω...”








Louisa May Alcott

"αυτό.. είναι αγάπη"















Όταν δυο ψυχές τελικά συναντιώνται..
και ανακαλύπουν ότι ταιριάζουν,
ότι αλληλοσυμπληρώνονται,
και αντιλαμβάνονται ότι είναι φτιαγμένες
η μια για την άλλη,
ότι τελικά μοιάζουν..
αναπτύσσεται μεταξύ τους
μια καθαρή και φλογερή σχέση
όπως ακριβώς είναι και όι ίδιες,
μια σχέση που αρχίζει στη γη
και συνεχίζεται για πάντα.. στους ουρανούς!
Αυτή είναι η Αγάπη που εσύ εμπνέεις σε μένα..











Κάνω ό,τι μου είναι δυνατόν

ώστε να μη σε ενοχλεί η Αγάπη μου,
σε κοιτάζω κρυφά,
σου χαμογελώ όταν δεν με βλέπεις,
με το βλέμμα μου και την καρδιά μου
φτάνω όπου θα ήθελα να σε φιλήσω,
στα μαλλιά σου,
στο μετωπό σου,
στα μάτια σου,
στα χείλη σου,
οπουδήποτε τα χάδια μου
θα μπορούσαν ελεύθερα να φτάσουν.









Βίκτωρ Ουγκώ

"του έρωτα"


«Κι όταν πεθάνουμε,
να μας θάψετε κοντά-κοντά,
για να μην τρέχουμε
μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε.»












Είπες "μένω" μα σε ένιωσα να φεύγεις.
Είπες "φεύγω" μα σε νιώθω ακόμα εδώ.
Είπες "σπάω" μα σε είδα να αντέχεις.
Είπες "τέλος" μα ακούω "σ'αγαπώ"







Τάσος Λειβαδίτης

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Χειμώνιασε...












Χειμώνιασε...

κρύο πολύ κι η φλόγα έσβησε.
Χιονίζει...βλέπεις;
Βλέπεις πως σκέπασε
το παγωμένο αίμα;
Κάτασπρος ο δρόμος
που χάραξε για σένα.


Πόσο μ’ αρέσει μούλεγες,
το χιόνι!
Ποτέ του να μη λυώσει,
λέω.
Βάδιζε πάνω μου.
Bάδιζε πάνω μου
κι ας μη σε βλέπω...




ανάγερτος

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

17 Νοέμβρη…












Θλίβομαι πολύ αυτή τη μέρα, μέρα μεγαλοσύνης της ψυχής ενός ολόκληρου λαού και πρώτιστα της νεολαίας…και θλίβομαι γιατί αυτό το πιο ζωντανό κύτταρο του λαού, η γενιά αυτή,
απέτυχε στα χρόνια που ακολούθησαν να διαχειριστεί σωστά την τύχη αυτής της χώρας με τα γνωστά αποτελέσματα....θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και αποδείξαμε για μία ακόμη φορά πως την
έχουμε…όπως επίσης αποδείξαμε για μια ακόμη φορά πως δεν γνωρίζουμε να διαχειριστούμε την ελευθερία μας...Αυτό όμως που τιμούμε και πρέπει να τιμούμε Σήμερα είναι η αρετή, η τόλμη και το ασίγαστο πάθος του λαού αυτού για την ελευθερία του....με την γλυκιά προσμονή πως μέσα από την παιδεία μας θα μπορέσουμε να πετύχουμε και τη διαχείριση του μεγάλου αυτού αγαθού...

Kι ας μην ξεχνούμε τούτο:
H διαχείριση της ελευθερίας μας είτε μας λυτρώνει είτε μας σκλαβώνει



ανάγερτος

όστρακα λόγια













όστρακα λόγια στο βυθό σου

δε θα σπείρω,

μην πληγωθείς σαν κατεβείς

να τα αγγίξεις...

στου έρωτα την προσμονή

θα τα ζεσταίνω να ανοίξουν,

τις πέρλες πούχουν μέσα τους

με το φιλί να σου χαρίσω...


ανάγερτος

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Όλες οι ίνες του κορμιού μου...













"Όλες οι ίνες του κορμιού μου φιλούσαν κι αγαπούσαν μέσα μου. Κι όταν στα βάθη του κρεβατιού εκεί που μας χαμογελούσε κάποιος Θεός, σ' έσφιξα μ' όλο τον θρίαμβο των πόθων μου κι εδέθηκα μαζί Σου, σφιχτά σφιχτά κι άκουσα τα βλέφαρά Σου να σπαρταρούν και ν' αγωνιούν κάτω από τα χείλη μου, ένιωσα πως συνέλαβα την αιώνια Χίμαιρα, πως σπαρταρούσε μέσα στην αγκαλιά μου αιχμάλωτη η ευτυχία και η αιωνιότητα των μεγάλων φρικιάσεων.

Σ' εκύτταξα κ' ήσουν χλωμή και ώμορφη και μυστηριώδης. Κι εγονάτισα μπροστά Σου εκεί, στα βάθη του κρεββατιού κι έσμιξα τα χέρια μου απάνω στην κούραση και στη χλωμάδα του κορμιού Σου, ω Ιέρεια της Ηδονής και της Αγάπης και ω Δημιουργός των στιγμιαίων Αιωνιοτήτων.

Κι ένιωσα πως κάποιο μυστήριο ετελείτο μέσα Σου. Μια αίγλη χυνότανε από τα κλειστά Σου μάτια κι ένας φωσφορισμός έγλυφε κι εχάδευε τα μεριά Σου. Και είπα: Ω Ιέρεια των Πόθων και των Λιποθυμιών, Συ μόνη μπορείς να παρηγορήσεις και να θανατώσεις την ψυχή μου."


Ν Καζαντζάκης

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

όνειρα...
















Η μοναξιά βαριά,
σκεπάζει μουσικές και χρώματα...και τότε,
ήρθαν τα όνειρα, κομμάτια όνειρα,
ροκανίδια μιας άλλης ζωής, να μου θυμήσουν πως,
δεν μπορώ πια να σταματήσω να σ' αγαπώ...


ανάγερτος


Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Μαγεία, θλίψη, βουβή ηρεμία...















Μαγεία, θλίψη, βουβή ηρεμία σε μια λιτανεία ψυχών,

μες στον καθρέφτη της άγονης ζωής μας.

Εκεί που βράχια ξυράφια χαράζουν το κορμί

του μακρινού ορίζοντα

για ν' αναβλύσει το άγνωστο κι η νοσταλγία.


ανάγερτος 
 

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

άτυχος ή τυχερός;














Ματωμένες ζωές
σε σκοτεινούς ορίζοντες
το Αύριο χαράζει.
Έρημη πόλη πρωί Κυριακής
θυμίζει η ζωή.
Τρίζουν απ’ τις φουρτούνες
της καρδιάς οι αρμοί.
Κοντά σου για να μη χαθώ
μακριά σου για να μη χαθείς
μια ζωή στους δρόμους θάμαι.
Να νοιώσω άραγε, άτυχος ή τυχερός
που με ξεχώρισες  για να μ’ αφήσεις;

ανάγερτος

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Καλή σας νύχτα!

"Tο νέο προβάλλει πάντα πιο δυνατό"














Όρόσημα αλλοτινών εποχών
φθαρμένα πια, σημερινά κουρέλια…
κλεμμένη δόξα από ηρώων αίμα,
παραδομένοι στην απέραντη σιωπή.
Τι ειρωνεία, τι ντροπή, τι προδοσία!
Απ’ το ψωμί, παιδεία, ελευθερία
εσείς μας οδηγήσατε μεσ’ στη σκλαβιά,
χωρίς ψωμί, χωρίς ψυχή, χωρίς παιδεία.
Βρωμίσατε τις ψυχές μας…
Σκοτώσατε το όνειρο…
Βουλιάξατε το μέλλον…
Καλή σας νύχτα!
Από το θάνατο του σάπιου,
το νέο προβάλλει πάντα πιο δυνατό.
Καλή σας νύχτα!


ανάγερτος

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Θάθελα να φωνάξω τ’ όνομά σου...




















Θάθελα να φωνάξω τ’ όνομά σου, αγάπη, μ’ όλη μου τη δύναμη.

Να τ’ ακούσουν οι χτίστες απ’ τις σκαλωσιές και να φιλιούνται
με τον ήλιο
να το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές και ν’ ανασάνουν όλα
τα τριαντάφυλλα
να τ’ ακούσει η άνοιξη και νάρχεται πιο γρήγορα
να το μάθουν τα παιδιά για να μη φοβούνται το σκοτάδι,
να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές, τα τριγόνια πάνω
στους φράχτες
να τ’ ακούσουν οι πρωτεύουσες του κόσμου και να το ξαναπούνε μ’ όλες τις καμπάνες τους
να το κουβεντιάζουνε τα βράδυα οι πλύστρες χαϊδεύοντας τα πρισμένα χέρια τους.


Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει.

Να τ’ ακούσει ο χρόνος και να μη σ’ αγγίξει, αγάπη μου,
ποτέ.


Τάσος Λειβαδίτης

Έλα να σου μιλήσω για την αγάπη ...
















Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για την αγάπη και άλλα τόσα έγιναν για χάρη της. Ψυχές που πληγώθηκαν,ψυχές που γιατρεύτηκαν. Ανύψωση και κατάβαση. Γέννηση και θάνατος.

Ίσως είχαμε αποφύγει όλες αυτές τις αντιθέσεις συναισθημάτων αν γνωρίζαμε τι είναι η αγάπη, η αληθινή αγάπη.
Έλα, κάθησε δίπλα μου, έλα να σου μιλήσω για την αγάπη αγάπη μου.
Η αληθινή αγάπη είναι εκείνη που προσφέρεις, που θυσιάζεσαι..είναι εκείνη που κάνεις όλα αυτά και άλλα τόσα χωρίς να περιμένεις τίποτα απολύτως .
Υπάρχουν πολλές μορφές αγάπης, ερωτική, φιλική, συγγενική, ανθρώπινη...όλες όμως οι μορφές,πονάνε εξίσου. Για να μην πονάνε ή τουλάχιστον να είναι όσο πιο ανώδυνες γίνεται, θα πρέπει να κατανοήσεις την έννοια της αληθινής αγάπης.
Καταρχήν όταν αγαπάς αληθινά δεν απαιτείς ν' αλλάξεις τίποτα από τον άλλον, τον δέχεσαι όπως είναι, ατελή...άλλωστε και εσύ ατελής είσαι και εγώ και όλοι μας, πως απαιτείς; Αφού λες αγαπάς....Σκέψου λίγο. Αγαπάς αυτό που θέλεις ν' αλλάξεις, πως γίνεται; Μα για αυτό δεν το αγάπησες; Για αυτό που είναι; Γιατί στη πορεία απαιτείς άλλα; Μήπως τελικά εμείς οι άνθρωποι ακόμα και την αγάπη την βιώνουμε εγωιστικά;
Όταν αγαπάς αληθινά δεν καταπιέζεις, δεν επιβάλεσαι, την αγάπη σου τη δείχνεις με το να δώσεις τη συμβουλή σου, να ενδιαφερθείς, να συζητήσεις με τον άλλον και όχι με το να μην σέβεσαι την ελευθερία του ατόμου.
Εμείς οι άνθρωποι κάνουμε ακριβώς το αντίθετο τις περισσότερες φορές. Αγαπάμε εγωιστικά φροντίζοντας να ικανοποιούμε το εγώ μας, τις ανάγκες μας, τις επιθυμίες μας λες και ο άλλος είναι αντικείμενο,παιχνίδι μας και το μόνο που καταφέρνουμε στο τέλος είναι να δημιουργούμε πονεμένες ψυχές.
Η αγάπη, η αληθινή αγάπη είναι ελευθερία, σεβασμός, ανιδιοτέλεια. Και έπειτα πως να στεναχωρήσεις αυτόν που αγαπάς; Θέλεις μόνο το καλύτερο για την ψυχή του, δεν σε νοιάζει τι θα πάρεις αλλά έχεις την ανάγκη μόνο να δώσεις. Αγαπάς αληθινά μόνο όταν θέλεις να βλέπεις γύρω σου χαμόγελο και ευτυχισμένες ψυχές.
Η αληθινή αγάπη μέσα στη ψυχή ενός ανθρώπου είναι μια τεράστια αγκαλιά που χωράει όλους και τους δέχεται όπως είναι, μια αγκαλιά που δείχνει σε αυτούς που αγαπάς πως είσαι πάντα δίπλα τους. Νιώσε την ουσία της αληθινής αγάπης αγάπη μου, μόνο τότε θα δεις το μεγαλείο που κρύβει η ύπαρξη της αγάπης!


"Μα στην αγάπη είναι ένας.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.
ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..."


Νίκος Καζαντζάκης

Χωρίς να σε βλέπω ...












Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω

χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου
χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου
όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου
όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μη με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.


Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα

να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.



Τίτος Πατρίκιος

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

κι αν νικηθήκαμε...



''.....κι αν νικηθήκαμε 
δεν ήταν απ΄ την τύχη 
ή τις αντιξοότητες, 
αλλά απ΄ αυτό το πάθος μας 
για κάτι πιο μακρινό..." 

Τάσος Λειβαδίτης

ψάξε...















Ψάξε το άγνωστο
που οδηγεί στην άβυσσο…
έχει σκοτάδια, μα έχει και φως
πολύ φως, αλλιώτικο φως.
Ψάξε να το βρεις,
από σένα εξαρτάται…
θα με θυμηθείς!

ανάγερτος

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Σαν σήμερα…


















Σαν σήμερα…
άναψε η φωτιά στο τζάκι
το όνειρο συνάντησε τη μέρα
γεννήθηκε μια αγάπη
Σήμερα…
Το τζάκι δεν άναψε ακόμα
οι πόρτες όλες σφαλιστές
και τα  παράθυρα ακόμα.
Όλα κλειστά…και τι ζητάω!
Ένα παράθυρο μικρό
να έχει θέα στο μπαλκόνι
τα λουλούδια να θαυμάζω
και τ’ άρωμά τους
να μπορεί να φθάσει
μέχρι το στενό δωμάτιο
που για μένα έχεις φτιάξει.


ανάγερτος