Χειμώνιασε...
κρύο πολύ κι η φλόγα έσβησε.
Χιονίζει...βλέπεις;
Βλέπεις πως σκέπασε
το παγωμένο αίμα;
Κάτασπρος ο δρόμος
που χάραξε για σένα.
Πόσο μ’ αρέσει μούλεγες,
το χιόνι!
Ποτέ του να μη λυώσει,
λέω.
Βάδιζε πάνω μου.
Bάδιζε πάνω μου
κι ας μη σε βλέπω...
ανάγερτος
Κάπου έγραψες:
ΑπάντησηΔιαγραφή“Σημασία δεν έχει που βρίσκεται το κορμί,
αλλά που ταξιδεύει η ψυχή"
Ας το κορμί βαδίζει χειμώνες
η ΨΥΧΗ ξέρει να αποδρά σε καλοκαίρια Ευτυχίας και Πληρότητας Στίχου
μα .. κι εκεί ελλοχεύει κίνδυνος..
οχι να λιώσει το Υλικό
μα ..
να καεί ολοσχερώς...
Καλο μεσημεράκι - ακόμη Φθινοπώρου!...