Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Χειμώνιασε...












Χειμώνιασε...

κρύο πολύ κι η φλόγα έσβησε.
Χιονίζει...βλέπεις;
Βλέπεις πως σκέπασε
το παγωμένο αίμα;
Κάτασπρος ο δρόμος
που χάραξε για σένα.


Πόσο μ’ αρέσει μούλεγες,
το χιόνι!
Ποτέ του να μη λυώσει,
λέω.
Βάδιζε πάνω μου.
Bάδιζε πάνω μου
κι ας μη σε βλέπω...




ανάγερτος

1 σχόλιο:

  1. Κάπου έγραψες:
    “Σημασία δεν έχει που βρίσκεται το κορμί,

    αλλά που ταξιδεύει η ψυχή"

    Ας το κορμί βαδίζει χειμώνες
    η ΨΥΧΗ ξέρει να αποδρά σε καλοκαίρια Ευτυχίας και Πληρότητας Στίχου
    μα .. κι εκεί ελλοχεύει κίνδυνος..

    οχι να λιώσει το Υλικό
    μα ..
    να καεί ολοσχερώς...


    Καλο μεσημεράκι - ακόμη Φθινοπώρου!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή