Λεύτερο σε κάνει

Όταν περνώ

Όταν περνώ τους γνώριμους

αυτούς τους δρόμους

πρώτες αγάπες και φιλιά

εγώ θυμάμαι

Κι όταν σου πω το σ´ αγαπώ

να μην τρομάξεις

Είναι που τώρα η αγάπη μου

μένει κοντά σου

ανάγερτος

Διαγωνισμός ελεύθερης γραφής

Πατήστε στην εικόνα

Ένα θερμό ευχαριστώ στο εξαιρετικό ιστολόγιο koalakia.blogspot.com

για την τιμή να με συμπεριλάβει στην κριτική επιτροπή ποιημάτων

που διοργανώνει στα πλαίσια του 7ου διαγωνισμού ελεύθερης γραφής.

ανάγερτος

Μπορείς ακόμα

Επειδή η ώρα πλησιάζει

θα σου πουν πως κάναμε λάθος,

πως όλα τώρα θ' αλλάξουν,

πως τίποτα πια δεν θα’ ναι όπως πρώτα

Μην τους ακούς, μην τους πιστεύεις,

κλείσε τα αυτιά σου στις σειρήνες

Μπορείς

μπορείς ακόμα να ονειρεύεσαι,

μπορείς ακόμα να σκέφτεσαι

Κι αν ακόμη να σκεφτείς δεν μπορείς

γιατί σου νέκρωσαν τη σκέψη,

ακολούθα την καρδιά σου,

Αυτή ξέρει

ανάγερτος

( Ποιητική συλλογή ¨ κωπηλάτης του καιρού ¨ )

Όταν

Κάποτε

Όταν τα μάτια αυτού του κόσμου

αρνηθούν να κοιτάξουν τις εικόνες του τρόμου

Όταν τ’ αυτιά του αρνηθούν να ακούσουν

τα σενάρια του φόβου

Όταν η σκέψη κι η καρδιά του μαζί

αρνηθούν να πιστέψουν

πως αυτός ο μικρός δεν μπορεί

και πως ο κόπος χαμένος του θα’ ναι,

πως αξίζει να πασχίζει για θρόνους,

πως το αύριο είναι το τώρα

και πως αυτός δεν κρατά το κλειδί,

πως το να σέβεται νόμους απαγορεύει

να πολεμά τον δυνάστη το νόμο,

πως το δικό του παιδί

ξεχωρίζει από τα άλλα παιδιά

στην αγάπη στο φαΐ και στο χρώμα,

πως μπορεί να ξεδιψά με ελπίδα

και πως το αλάτι της γης είναι κρυμμένο

στου κέρδους τη γύρα,

θα φανεί πως αυτό που περίμενε χρόνια,

ο θεός,

είναι αυτός, είναι ο άνθρωπος

που αρνήθηκε να του κλείσουν το στόμα.

ανάγερτος

( Από την ποιητική συλλογή ¨κωπηλάτης του καιρού¨ )

Μάνα

art by Oswaldo Guayasaminι

Εδώ στα βαθιά, ο χρόνος
ντύνεται μάνα

Τυλιγμένος το πανωφόρι της

στον βαθύ στεναγμό του

Νοιώθεις τα χέρια του

να σ´ αγκαλιάζουν σφιχτά.

ανάγερτος

Ν' ακουμπάς

Ν´ ακουμπάς

Να γίνεται ένα η δύναμη

με την καρδιά σου!

ανάγερτος

Προσδοκώ

Προσδοκώ Ανάσταση ἵνα σταυρωθεί η Προδοσία

ανάγερτος

Άτιτλο

Έλα να βάψουμε τα κάγκελα λευκά

κι άστον να σκοτεινιάζει.

ανάγερτος

Για έρωτα μιλάμε

Της σιωπής η πιο μεγάλη η κραυγή

πού σταματά ν´ ακούγεται;

Στου έρωτα την έρημη και ήρεμη ακτή

ή στης καρδιάς το τέλος;        

ανάγερτος

Άτιτλο

Μην επιτρέψουμε στη μιζέρια, να γίνουμε ανθός της γης

ανάγερτος

Αρκεί μια λάμψη

Αρκεί μια λάμψη να διαλύσει το σκοτάδι

Πάντα υπάρχουν αστραπές να λάμπουνε για μας.

ανάγερτος

Να κοιτάζεις ψηλά

Να κοιτάζεις ψηλά, να συνηθίζεις το ύψος
Τα μεγάλα τα θαύματα, θέλουν καρδιές να

μπορούν να χαθούνε.

ανάγερτος

Εκεί θ' ακουμπήσω

Στου φεγγαριού τις ρωγμές των ολόμαυρων

πόθων, εκεί θ´ ακουμπήσω, στα λόγια σου.

ανάγερτος

Αναζητήσεις

Τους ρυθμούς ν' ακολουθείς ανάποδα

Στα πάθη ν' αναζητάς συμβολισμούς

Και πίστη σαν χαράζεις, κοίτα

να έχει μέσα ανάσταση.

ανάγερτος

¨κωπηλάτης του καιρού¨

Πικρή μελαγχολία

Δεν ξέρω, αλλά όπως τα βλέπω να κινούνται όλα γύρω μου, σκέψεις, πράξεις, εκδηλώσεις κάθε μορφής, με γεμίζουν με μια πικρή μελαγχολία.

Να είσαι στο τρένο, μέσα σ´ ένα τρένο γεμάτο κόσμο, να χαίρεσαι που ταξιδεύεις, μα αυτό το τρένο να μην έχει ξεκινήσει ποτέ. Σταματημένο, να περνούν μονάχα οι εικόνες, σαν σε πλακάτ που εναλλάσσονται συνέχεια.

ανάγερτος

Εσύ θυμάσαι;

Πατήστε στην εικόνα

Της νοσταλγίας η χαρά, ο πλούτος μας.

Είναι που ήμασταν παιδιά;

Είναι που χάθηκε ό, τι πολύ αγαπήσαμε;

Είναι η πίκρα μας που χάθηκε ο ¨έρωτας¨ στο κάθε τι;

Είναι που νοιώθουμε ένοχοι που δεν αντισταθήκαμε;

Το μόνο σίγουρο πως η ζωή κυλά κι αύριο, αυτό το σήμερα

θα είναι παρελθόν για τα παιδιά μας.

Όπως και μεις, έτσι θα γράφουνε κι αυτά.

Οι παιδικές μας αναμνήσεις!!!

ανάγερτος

Δυο κόσμοι

Δυο κόσμοι αχώριστοι

Κι ένα φιλί καταμεσής

Να δείχνει μέσα στη ζωή

Πως είν´ ο θάνατος!

ανάγερτος

Η συνέντευξή μου στην ΕΡΤ Σερρών (23/01/2019)

Πατήστε στην εικόνα

Η ευτυχία

Όταν κάποιον τον αγαπάς δεν αρκεί

να βαδίζεις μαζί του, πρέπει να φροντίσεις

να ανταμώσεις και τη σκέψη του.

Η ευτυχία, δυστυχώς, είναι

γέννημα θρέμμα του μυαλού.

ανάγερτος

Ο πόνος

Ο πόνος δεν έχει χρώμα και πατρίδα

Κοιμήσου

και μη μαρτυρήσεις τις φωλιές των πουλιών

Τους δρόμους να φέγγεις μόνο,

τα απάτητα μονοπάτια της διαφυγής.

....

ανάγερτος

( Απόσπασμα από το “σε ταξιδεύω¨,

ποίημα της συλλογής «κωπηλάτης του καιρού» )

Επιλογή ποιήματος

Πατήστε στην εικόνα

Θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω την εξαίρετη φίλη και συγγραφέα Μαρία Χρονιάρη για την επιλογή ποιήματός μου, από την ποιητική συλλογή ¨κωπηλάτης του καιρού¨, ως ποίημα του μήνα και της νέας χρονιάς, στο πολιτιστικό περιοδικό postmodern.

Καθώς επίσης, για την αναφορά σε βιογραφικά μου στοιχεία και στον εκδοτικό μου οίκο.

Ραδιοφωνική συνέντευξη ( Σταθμός Ε103 Σερρών )

Ευχαριστώ πολύ τον ραδιοφωνικό σταθμό Σερρών Ε103

για την ιδιαίτερη παρουσίαση της  συνέντευξής μου

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ:

Το τέλος του ¨παιχνιδιού¨!

Και να που έφτασε η ώρα να τελειώσει το ¨παιχνίδι¨.

Παλιά, έπαιζα κι εγώ, γιατί και να κοιτάς, είναι το ίδιο σα να παίζεις.

Το ¨παιχνίδι¨ θέλει πάντα δυο, αυτούς που παίζουν κι αυτούς που βλέπουν.

Δεν μπορώ όμως να πω με σιγουριά αν μ´ αρέσει τώρα που τελειώνει.

Ίσως γιατί ακόμη κι αν τελειώσει, κάποιο άλλο αρχίζει που κουβαλά όλη τη βρωμιά απ´ την αρχή ίσαμε το τέλος του προηγούμενου.

Έτσι έλεγαν οι σοβαροί κύριοι με τις ωραίες γραβάτες, όταν κρυφάκουσα μικρός πίσω απ´ τις βαριές κουρτίνες του σαλονιού- κρατικό κτίριο το έλεγε ο δάσκαλος που μας πήγε εν είδει εκδρομής να δούμε, κι εμείς παίζαμε κρυφτό.

Τελικά, είπα, δεν μπορεί, θα υπάρχει τρόπος, αρκεί να θέλουν κι άλλοι.

Κι αν θέλουν κι άλλοι πρέπει να γίνουμε πολλοί. Κι αν γίνουμε πολλοί πρέπει να μείνουμε πολλοί. Και για να μείνουμε πολλοί πρέπει να γίνουμ´ ένας.

Και γίναμε, μα τότε είπαν οι πολλοί, εμείς θέλουμε να μείνουμε πολλοί και όχι ένας. Και κύλησε ο καιρός, το ένα ¨παιχνίδι¨μετά το άλλο.

Κρατικά κτίρια, δάσκαλοι με παιδιά σε εκδρομές, σοβαροί κύριοι με ωραίες γραβάτες να λένε ¨κανένα παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ¨ κι εγώ να φωνάζω, να βρίζω, να λέω πως υπάρχω - σαν πιόνι στα χέρια του ενός ή του άλλου - για χρόνια μυριάδες, όσο υπάρχουν παιδιά που κρυφακούν και ρωτάνε.

ανάγερτος