Συνέντευξη στην enetpress

κλικ στην εικόνα

Ευχαριστώ πολύ τον Βασίλη Καλαμαρά που μου έδωσε την ευκαιρία μέσα από τη συνέντευξη αυτή, να μιλήσω για την πρόσφατη ποιητική μου συλλογή “κωπηλάτης του καιρού” στην enetpress.

ανάγερτος ( Ευάγγελος Ρήγας )

Ο ¨κωπηλάτης του καιρού¨ στον φιλόξενο χώρο του Ιανού στη Σταδίου...!!

Ο Δρόμος Που Δεν Πήρα

Σ’ ένα κιτρινισμένο δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, και εγώ

Λυπόμουν που να πάρω και τους δυο τους δρόμους δε γινόταν,
Γιατί ένας ταξιδιώτης ήμουν, στάθηκα πολύ καιρό
Και κάτω κοίταζα τον ένα ως το μακρινό
Σημείο που έγερνε και μέσα στα χαμόκλαδα χανόταν.

Ύστερα, δίκαια κι ωραία, πήρα, αποφασισμένος,
Τον άλλο δρόμο, κι ίσως να ήτανε και τυχερό
Μια κι ήτανε απάτητος, χορταριασμένος·
Αν και εκεί μπροστά μου ήτανε φθαρμένος·
Στην αρχή τους ήταν όμοιοι και οι δυο.

Όμοιοι απλώνονταν μπροστά μου εκείνο το πρωί
Στα φύλλα επάνω ούτε βήμα δε φαινόταν να’ χει κάνει πίσω.
Ώ ! άφησα τον πρώτο για μια άλλη μέρα ! Επειδή
Όμως ήξερα πως ο ένας δρόμος σε άλλον οδηγεί
Αμφέβαλλα αν ποτέ μου θα μπορούσα να γυρίσω πίσω.

Σε κάποιο τόπο θα το λέω μετά από καιρό
Αναστενάζοντας χρόνια και χρόνια μετά:
Πως σ’ ένα δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, κι εγώ –
Πήρα τον δρόμο τον λιγότερο πεπατημένο, κι αυτό
Έκανε όλη τη διαφορά.

Robert Lee Frost
(Μετάφραση: Δάφνη Χρονοπούλου)

Η ζωή μας

Η ζωή μας δεν είναι αυτή που φαίνεται.

Καθρέφτισμα των αδυναμιών μας είναι αυτή, να προβάλλουμε την έλλειψη, τις επιθυμίες μας, το υλικό που είμαστε πλασμένοι.
Η πραγματική μας ζωή κατευθύνεται και διαμορφώνεται
απ´ αυτό που αποκαλούμε αυθόρμητα και αποφασιστικά, ψυχή.
( Το έκανε με την ψυχή του, χάρηκε με την ψυχή του, λέμε )
Η πραγματική μας ζωή είναι κατάβαθα κρυμμένη κύρια ως
ενσάρκωση απαγορεύσεων. Παρανομίας, αμαρτίας, απόλαυσης.
Μας βοηθά να ξεγλιστράμε και να ξεγελάμε τη φθορά του χρόνου και της εξουσίας όπως τα παιδιά μας ξεγελούν εμάς• γιατί φθορά και εξουσία στα μάτια των παιδιών είμαστε εμείς.
Έτσι λοιπόν, αναπνέουμε σ’ έναν λαθραίο τόπο με λαθραίο τρόπο.
Στα αμπάρια των πλοίων ταξιδεύοντας παράνομα, αναζητώντας μια νέα γη, ένα καινούργιο μονοπάτι του ήλιου.
Άλλοι σταματούν νωρίς και άλλοι συνεχίζουν για να σταματήσουν αργότερα. Υπάρχουν κι αυτοί που δε σταματούν.
Αυτοί που πεθαίνουν είτε στο διάβα είτε στο χτίσιμο
του μονοπατιού που δεν βρήκαν.

ανάγερτος

Λαχταρώ

Λαχταρώ τις στιγμές μου

στη θάλασσα

Να βουλιάζεις, να λες

Στο κατάστρωμα!

Η ζωή ένας φάρος δεξιά

που ανάβει

Κι αν γυρνάς σαν τρελός

και μπερδεύεις το βυθό

με τους κάβους

Η αλμύρα στα χείλη,

Το φως

Να πιστεύεις, σε κάτι

που σβήνει.

ανάγερτος