η άνοιξη πλησιάζει...

Όσο η ώρα έκφρασης της οργής και της ανατροπής πλησιάζει, θα ήθελα να εκφράσω σκέψεις μου που εδώ και καιρό ψάχνουν μια διέξοδο.

Μας απειλούν, μας τρομοκρατούν, μας φοβίζουν…με την πτώχευση, με τη δραχμή, με τη διάλυση της κοινωνίας. Ποιοι; μα αυτοί που χρόνια τώρα πτώχευσαν και διέλυσαν την κοινωνία μας. Γιατί το κάνουν; μα για να ολοκληρώσουν ένα έργο που χρόνια τώρα έχει αρχίσει και που έχει φτάσει στο τέλος του. Ποιο είναι αυτό; μα η πλήρης υποταγή της χώρας και του λαού της στους οικονομικά ισχυρούς.
Ήδη εδώ και καιρό η  κοινωνία δεν προστατεύεται πλέον από το κράτος ή τουλάχιστον είναι απίθανο να εμπιστευτεί την προστασία που της προσφέρεται. O έλεγχος έχει περάσει σε ξένα κέντρα αποφάσεων. Άλλοι ρυθμίζουν τις τύχες μας, άλλοι διαφεντεύουν τη μοίρα μας. Η σύγχρονη μορφή δουλείας, είναι η μέσω της τρομοκρατίας και της διάχυσης του φόβου, παράλυση της κοινωνίας, ώστε να καταστεί έρμαιο στις αδηφάγες ορέξεις των σύγχρονων δουλεμπόρων. Υπάρχει ακόμη τόπος και τρόπος να δραπετεύσουμε. Κι αν μπορείς ν’ ακούσεις, θ’ ακούσεις κι άλλες φωνές, εκατομμύρια φωνές που ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο.
Έσπειραν στις ζωές μας το σκοτάδι. Εκεί που βασιλεύει η πονηριά, ο φόβος, η βρωμιά. Εκεί που ζούνε οι προδότες και τα τρωκτικά. Μέσα στο δικό μας κήπο τα αγκάθια και τα αγριόχορτα θα τα ξεριζώσουμε εμείς. Η Άνοιξη πλησιάζει…τα λουλούδια θ’ ανθίσουν πάλι και το άρωμά τους θα μεθύσει τα όνειρά μας για ένα καλύτερο Αύριο.

ανάγερτος