Ο μεγάλος θερισμός

Την ώρα του μεγάλου θερισμού

ξεψύχησες…

Τα χέρια μου βούτηξα στο φως

να σε ραντίσω.

Από τα άπατα το φως,

ανέσπερο φως

που τρεμοσβήνει.

Ρωγμές τα χρόνια,

μουσκεμένα χρόνια

πότισαν ψυχές και όνειρα.

Γλυκό κελαδητό η φωνή σου

κοντά σου με καλεί.

Είναι τώρα η μεγάλη η στιγμή.

Δεν θέλω να πεθάνουμε μαζί.

Θέλω να σ’ αναστήσω.

"μέρα που είναι σήμερα, κάτι πολύ μικρό…

σαν μια μικρή υπόκλιση στο μεγαλείο της!"

ανάγερτος