Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

θάλασσά μου...





















Κοιτάω σιωπηλά να μη μ’ ακούω,
κοιτώ τους φάρους που ανοιγοκλείνουν τα φτερά.
Ψυχανεμίζεται η ζωή σε παρελθόντες χρόνους
με θάλασσα για συντροφιά.
Βαριά η ανάσα μου στην ηρεμία,
χτύπαγε έντονα η καρδιά στην τρικυμία.
Θάλασσα μάγισσα, ερωμένη κι αδελφή, φίλη πιστή…
με σένα έζησα, με σένα έπαιξα, με σένα γέλασα.
Κι αν είναι πάλι να χαθώ…μαζί σου θέλω.

ανάγερτος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου