θάλασσά μου...

Κοιτάω σιωπηλά να μη μ’ ακούω,

κοιτώ τους φάρους που ανοιγοκλείνουν τα φτερά.

Ψυχανεμίζεται η ζωή σε παρελθόντες χρόνους

με θάλασσα για συντροφιά.

Βαριά η ανάσα μου στην ηρεμία,

χτύπαγε έντονα η καρδιά στην τρικυμία.

Θάλασσα μάγισσα, ερωμένη κι αδελφή, φίλη πιστή…

με σένα έζησα, με σένα έπαιξα, με σένα γέλασα.

Κι αν είναι πάλι να χαθώ…μαζί σου θέλω.

ανάγερτος