ένα αδειανό ποτήρι

Σκέψεις φιδίσιες,
φτιασιδωμένες και γυμνές,
με τη σειρά που ορίζει η μοίρα
κρέμονται.
Αργά, πολύ αργά...
μεσ’ στων αισθήσεων το κρασί
γλιστρούν
για να πνιγούν μέσα στα χείλη μου.
Πόση ομορφιά, πόση λαχτάρα,
πόση ζωή και πόσο θάνατο
μπορεί να κρύβει
ένa αδειανό ποτήρι!

ανάγερτος