Στα φύλλα της απαντοχής...

Στα φύλλα της απαντοχής μετρώ σταγόνες.

Υγρό το πανωφόρι πάνω στο κάστρο της τρελής

και οι κερασιές ωρίμασαν.

Για χρόνους τώρα αδειανούς, με τις βρισιές και τις ντροπές ποτίζαν το περβόλι. Κορίτσι, έβγα στους ανθούς. Είν’ η φωνή του φεγγαριού πίσω απ’ τα σύννεφα. Έλα, μη στέκεις μάτια μου χλωμό. Έχουν γυμνώσει το μυαλό σου, μη σου παγώσει κι η καρδιά! Φόρα το πανωφόρι σου κι ας είναι και υγρό. Μεσ’ στο νερό είν’ η ζωή. Κι αν σάπισε η σκέψη

Είν’ ο καρπός ,

ο γιός της Άνοιξης,

που λαχταρά ν’ ανοίξετε φτερά.

ανάγερτος