Θέλει καρδιά η Ανάσταση

Υπόγεια σκλάβα η λάμπα με καπνισμένα τα φιλιά πάνω στο πάτωμα που τρίζει.

Κρατά στο χέρι το κερί. Είναι τυφλή μα φαίνεται να βλέπει.

Κάτι σαν θαύμα. Πρωτοφανές το σκηνικό.

Οι ζηλωτές παραληρούν κι οι άλλοι μεσ’ στο κλάμα.

Οράματα και μαγικά σάρκα να παίρνουν και οστά.

Ακολουθούν οι είλωτες, μαζί οι δεσμοφύλακες και τελευταία η ζωή να αργοσβήνει. Σαν το τσιγάρο το στριφτό, σαν τη φωτιά που την καρφώνουν στο σταυρό.

Ζούμε τις μέρες των Παθών. Πιο ζωντανά δε γίνεται.

Στον πολυθρόνο μας εμείς και ο Χριστός μπροστά μας.

Μια προβολή στο σώμα μας είν’ τα καρφιά και η ψυχή σαν στρουθοκάμηλος σε προσευχή γυρεύει την Ανατολή στην πιο βαθιά την τρύπα.

Οδηγητής ο θάνατος πάνω στο αίμα του Θεού και η Ανάσταση θέλει καρδιά για νάναι και δική μας.

ανάγερτος