Μάτωσ’ ο δρόμος

Μάτωσ’ ο δρόμος κάθετες γραμμές

Η γλώσσα τρέχει να κρυφτεί στα καταφύγια

Περιφρουρούνται τα στενά

και στο δικό μου πέρασμα

οι φύλακες σκοποί στα πεζοδρόμια

Από μακριά τα χρυσαφένια τα μαλλιά

και οι ματιές που κάποτε χανόντουσαν

μεσ’ στων φιλιών τα κύματα,

φάρος σβηστός.

Χωρίς φωλιές τα χελιδόνια

Ταξίδι αδιέξοδο μ’ αγκάθι μεσ’ στο στόμα

Κόκκινο τριαντάφυλλο

με την κοιλιά σ’ ένα παγκάκι ορφανό κοντά

να σέρνεται στο χώμα.

ανάγερτος