Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Καμένα ρόδα



















Ρετάλια χρόνια
Αλαζονεία
Τα νιάτα που προδώσαμε
Βόλτα στον κήπο της ζωής
κι η ακαμψία
βαραίνει τη συνήθεια
Στο δρομολόγιο
καμένα ρόδα και οι λωτοί
ξεφλουδισμένοι και στυφοί
Πρεμιέρα
Οι τροχαλίες
παλεύουν με τ’ αντίβαρα
Ισορροπία τρόμου
Πάνω στη σχιζοφρένεια
τα χέρια γίναν πόδια
κι οι αγκαλιές
πατημασιές στα σύννεφα
Σίγουρη για τη γοητεία της
και για την ομορφιά της
καθρέφτης δίχως όραση
Θεοπαιξία και ψυχή
ώχρα υγρή
στη λοταρία
Ο έρωτας δεν είναι πια βροχή
και ο παράδεισος
φυγάς σε ξένη χώρα.

ανάγερτος

2 σχόλια:

  1. Υπαρχει Ελπις.Ουκ εν τω πολλω το ευ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ακόμη κι αν ο κόσμος όλος ήρθε ανάποδα
    ακόμη κι αν φυγάδες γίναμε των ονείρων μας
    υπάρχει μια παράξενη δύναμη που μας σπρώχνει στον κήπο με τα ανθισμένα ρόδα...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή