Για την ποίηση, μια άλλη οπτική

Οι ιδέες μέσα μας θα αποκτήσουν τη διαυγή και σταθερή μορφή τους, θα γίνουν ικανές να μεταφέρουν την ποιητική συγκίνηση, μόνο μέσα από την επεξεργασία ενός τεχνίτη του Νου. Ο μοναδικός σκοπός της ποίησης δεν είναι να στοχεύσει το Ωραίο. Αυτό είναι μάλλον μέσο παρά σκοπός. Ο σκοπός είναι η άσκηση. Μέσα από τον αγώνα στα πλαίσια των κανόνων της, των καταναγκασμών που επιβάλλει ο ποιητής στον εαυτό του, υποχρεώνεται να κατέβει στα βάθη της ψυχής του, να ανακαλύψει τον ενδότερό του εαυτό, που μια επιφανειακή, βιαστική εργασία θα έκρυβε.

Έτσι ο άνθρωπος πετυχαίνει την αυτογνωσία, αλλά και μεταμορφώνει την αντίληψή του για τον κόσμο. Γιατί ένας ποιητής, δεν αρκεί να γράφει για τον εαυτό του. Πρέπει να μεταδίδει τη γνώση και την ευαισθησία του, μιλώντας στους άλλους ανθρώπους. Κι αυτό το πετυχαίνει μόνο σαν βυθιστεί βαθιά μες στη ζωή κα τη ψυχή τους, και τις ταυτίσει με τη δική του ύπαρξη. Ο ποιητής, πέρα από την αυτογνωσία, στοχεύει στη γνώση του έξω κόσμου κι ενώνεται άρρηκτα με αυτόν.

 «αυτός που με πλουτίζει είναι αυτός που με κάνει να βλέπω εντελώς διαφορετικά αυτό που βλέπω κάθε μέρα».

Paul Valery