Ονειρευτής βαθύπνοης ορμής,
στο δάκρυ της αστροφεγγιάς
γυρεύω απαντήσεις.
Από καιρό χαμένες οι δυνάμεις
σταμάτησαν την κίνηση.
Η συστολή στο όλο
φυλάκισε το λεύτερο
σε έναν κόσμο τραγικό
που όλο χάνεται, γυρνά
και πάντα ίδιος μένει.
Μα…της ψυχής το ανεξέλεγκτο
απ’ τις πληγές πηγάζει
Κι αν δεις το γέλιο μου,
τάχα αμέριμνος σαν πίνω τον
καφέ μου,
μη μ’ αψηφάς
Να με φοβάσαι…
ανάγερτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου