Στη βιωτή της
ατέλειωτης
νύχτας
οι λογισμοί περιπολούν
αρματωμένοι
Μα σαν ελάφια
ανταμώσεις
στην πηγή
πέταξε τ’ άρματα
που σου πληγώνουν το
κορμί σου
Κι αν δεις να φεύγουν
δίχως θόρυβο, δίχως
φωνή,
πέταξε τ’ άρματα κι
απ’ την ψυχή σου
Γιατί, όποιος ελάφια
μεσ’ στη ζωή
αντικρύζει
κορμί γυμνό, ψυχή
γυμνή
έχει για άρματα
Ο θάνατος δε τον
φοβίζει.
ανάγερτος
καθάρια η ψυχή τον θάνατο δεν τον φοβάται!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραίο ανάγερτε ..(όπως όλα) !!
Αν την αρματωσιά του πετάξει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι δροσερό νερό στο χέρι θα κρατά
άφοβα κι εκείνα για τον θάνατο
απ' το χέρι του θα ξεδιψάσουν_
Σημασία δεν έχει που βρίσκεται το κορμί,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά που ταξιδεύει η ψυχή"... μοναδικό.. όπως και πολλά ακόμα εδώ... κάθε μέρα διαβάζω σκέψεις όνειρα απόψεις, τόσο όμορφες και πολλές κοντά στην ψυχή μου... θέλω να κερδίσω τον χαμένο χρόνο.... καλό απόγευμα να έχεις....