Σήμερα, όλα χάθηκαν με όλα τα δεινά.
Θα πουν πολλοί...Φταίει αυτός, φταίνε αυτοί, φταίνε οι άλλοι. Αυτοί που ήταν κάποτε μπροστά και τώρα σκύψαν το κεφάλι.
Ένα έχω να πω εγώ. Πως, οι αγώνες για πάλη και για λευτεριά δεν είναι υπόθεση απλή, δεν θέλει εφησυχασμό γιατί πάντα παραμονεύουν τα σκυλιά...
Έτσι και χάσαμε...όμως προσωρινά.
Γιατί, τα όνειρα και τα ιδανικά δεν χάνονται.
Ζουν πάντα μέσα στην καρδιά, ψάχνοντας τη δικαίωση για το άδικα χαμένο αίμα και τη χαμένη λευτεριά.
Το πάθημα να γίνει μάθημα και όλοι ενωμένοι πια, σαν σήμερα να γιορτάζουμε την ένδοξη εργατική Πρωτομαγιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου