Τι με κοιτάς; Απάνω κοίτα

foto paint Cesar Santos

Ένα σακί,

ροκανίδια γεμάτο

και σπασμένα γυαλιά

τυλιγμένα σε κόλλα

σ’ ένα σταυρό σαν το Χριστό

Και οι φλέβες,

φοβέρες  του υγρού καιρού

να κυλάνε αργά

σαν τον υδράργυρο

Να σου καρφώνουν την καρδιά

να λες

μπορεί να πρέπει…

Με δύναμη να πέφτεις στο κενό

να λες

δεν πιάνεται απόψε το φεγγάρι…

Να κατουράς τον ουρανό

να λες

βρέχει κι απόψε

Να ικετεύεις το Θεό

να λες

κοίτα και μένα το φτωχό

Να λες, να λες, να λες…

Σε πότισαν σκουριές

για να σου πάρουν το χρυσό

Ακόμα και οι λέξεις

σου φανερώνουν το σκοπό

Σημάδια καρφιά σου δείχνουν το δρόμο

Απ’ τον πατέρα στα παιδιά

αυτοί που τα πουλάνε

Απ’ τον πατέρα στα παιδιά

αυτοί που σε τρυπάνε

Τι με κοιτάς;

Aπάνω κοίτα

Σάρκα καυτή κι αντρίκιο αίμα

ζητούν οι ουρανοί

να στείλουν κάτω τη βροχή

Τι με κοιτάς;

Όμοιο με Κείνον σε έπλασε ο Θεός

Ελεύθερος να τριγυρνάς

κι όχι δεμένος σκλάβος.

ανάγερτος