Ο ποιητής

Αν δεις τον ποιητή μονάχο του να κλαίει,

πάρε με τρόπο το χαρτί

Δεν φταίει ο κόσμος τίποτα

μεσ’ στα ερείπια του καημού να βυθιστεί

Όσο για το μολύβι,

μην του στερείς το όνειρο να φύγει μεσ’ στον πόνο

Με το δικό του θάνατο

Με το δικό του όπλο

ανάγερτος