Πάγωσε η νύχτα

Πάγωσε η νύχτα

κι ένας παλιάτσος τριγυρνά σε μέρη γνώριμα.

Με ψεύτικο χαμόγελο και με παλτό φθαρμένο,

σαν τον τρελό.

Ο κόσμος προσπερνά, τη χλεύη του χαρίζει.

Χόρτασε χλεύη κι ερημιά.

Ακόμα και για το τριαντάφυλλο που πάγωνε στα χέρια.

Πέταλα κόκκινα γυαλιά στην παγωμένη την καρδιά

κι ότι απέμεινε,

ένα κλωνάρι αγκαθωτό σαν τη δική της τη ματιά,

την τελευταία.

Πάγωσε η νύχτα

κι είναι τα στόρια χαμηλά.

Το τζάκι καίει χόβολη, το φως παίζει παιχνίδια  

κι αυτός  χλωμός, μήπως τη δει κοιτά

για τελευταία του φορά.

Χάραξε η μέρα, καινούργια μέρα, μια άλλη ακόμα διαδρομή.

Η μουσική σταμάτησε κι η είδηση κοινή…” στη ρόδα της ζωής του ένας τρελός ξεψύχησε…” τα λόγια του εκφωνητή πριν το τραγούδι επωδός…

“You will never know” οι στίχοι του…

κι ήταν αυτά τα λόγια, τα ίδια λόγια του τρελού την ώρα που ξεψύχαγε…

ανάγερτος