Θυμάμαι...

Θυμάμαι...

Πάντα έφευγες να ανταμώσεις το όνειρο

Έτσι έλεγες

Ήταν εσύ που την ξεγέλαγες,

ήταν αυτή που έκανε στραβά τα μάτια...

Δεν ξέρω

Το μόνο που ξέρω είναι πως τώρα

πονάς πιο πολύ

Είναι γιατί οι πληγές είναι πιο βαθιές

ή εγώ δεν αντέχω;

ανάγερτος