Θέλω να χτίσω ένα σκαρί…ένα μεγάλο ξύλινο σκαρί.
Με λαξευμένους εβένινους κορμούς
και με ατσάλι για αρμούς.
Να το χωρέσω φως, να το χωρέσω θάλασσα,
να το χωρέσω αγάπη…αγνές ψυχές και έρωτα…
και ότι δεν έχει ακόμα μολυνθεί, θέλω να το χωρέσω.
Αντάρτης του καιρού και της ζωής αντάρτης.
Να κρύβομαι στα σύννεφα, νάχω σπηλιές στα κύματα,
κι ένα κατάρτι αψηλό να βλέπω και να πολεμώ.
Στο ένα εγώ, στο άλλο εσύ…άφθαρτοι εξόριστοι.
Δεν χάνεται έτσι η ζωή σαν έχεις λεύτερη ψυχή.
Δεν χάνεται έτσι το νερό απ’ όσο ψηλά κι αν πέσει.
Κι αν τύχει, εξόριστο κι αυτό,
σε θάλασσες και σύννεφα να ζήσει,
γρήγορα επιστρέφει…
με δύναμη και με ορμή, όλα τα διαφεντεύει.
ανάγερτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου