Το δάκρυ του πατέρα ήταν αρκετό...

Σαν σήμερα έπεφτε νεκρός…
Πολέμησε για λευτεριά 
για λευτεριά της χώρας απ’ τους Γερμανούς.
Σήμερα αυτοί που τον σκοτώσαν έφεραν ξανά τους Γερμανούς.
Και μεις μαζί μ’ αυτούς, χρόνια τώρα
συννένοχοι βαδίζουμε
πιασμένοι χέρι χέρι.
Προδότες και προδομένοι γίναμε ένα.
Το χρήμα, το συμφέρον, ο φόβος, η αλλοτρίωση 
εξίσωσαν τον θύτη με το θύμα. 
Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. 
Αυτό είναι το δέσιμο που δεν μας αφήνει ν’ ανασάνουμε.
Χρόνια υπήρχε…απλά το σκέπαζε η ψεύτικη ευμάρεια.
Το θέμα είναι…ως πότε ακόμα;
Πέρα από κόμματα και από ταμπέλες 
πρέπει να μάθουμε να κάνουμε κάτι που από καιρό και ίσως 
και σκοπό, είχαμε ξεχάσει.
Να μάθουμε απλά να σκεφτόμαστε και να θυμόμαστε…
Γιατί λαός χωρίς κρίση και δίχως μνήμη
είναι λαός με σκοτεινό παρόν και με χαμένο μέλλον.


"σαν σήμερα...ένα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του!
Το δάκρυ του πατέρα ήταν αρκετό.."




ανάγερτος