Η μυσταγωγία της ύπαρξής μας ( απόσπασμα ii )
Επιδίωξή μου μια και μοναδική…
να χωθώ κάτω από το δέρμα σας με μια τρυφερή μαχαιριά στο στήθος για να αναβλύσει η νοσταλγία, ο πόνος, η πίκρα, η κωμωδία, η προσμονή, η αγάπη για ζωή. Όπως καυτό κυλά το αίμα απ’ την πληγή να κυλήσει και η δική σας η ζωή...
- Φοβάσαι; μου είπε.
- Όχι, δε φοβάμαι απάντησα.
Το θηρίο δεν είναι πια εδώ. Βαρέθηκε να περιμένει, φύλακας σε θησαυρό που έβαλαν κάποιοι να προσέχει.
Να! Βλέπω τα ίχνη του, ίχνη απ’ τα πέλματα των ποδιών του είναι, στάλα αίμα καμιά ..Έφυγε, δε λαβώθηκε.. Πρόσεχε!
Ίσως ξαναγυρίσει…
ανάγερτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου