Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Ανάγλυφες σκέψεις

painting by Evgeniy Monahov





















Κάθε χειμώνα στα μέρη μας παγώνουν οι άκρες μας.
Η γη μας, μια μουχλιασμένη κόρα ψωμιού και
του καλοκαιριού η γαλαζοπράσινη θάλασσά μας
θυγατέρα στην πρώτη της ήβη.
Γενάρης και το πρώτο μούδιασμα της νέας χρονιάς.
Η πρώτη κοπή, η πρώτη (γι' αυτή τη χρονιά) προσπάθεια
των επιζώντων να διαρρήξουν με το μαχαίρι την τύχη.
Ανοίγω τη μεγάλη σιδερένια αυλόπορτα.
Οι φωνές μια μολυβένια αγκαλιά, με σκεπάζουν.
Πώς πέρασαν είκοσι και πλέον χρόνια!
Ορατόριο, μελωδία του Μπάχ σε αρένα πνιγμένη
στο αίμα, του αποσπερίτη όπως κύλαγε το χρώμα
στην απέραντη χειμωνιάτικη θάλασσα.
Μαυροκόκκινες αντιφάσεις, μια πορεία που θυμίζει Σαγγάριο.
Τελευταίες σταγόνες του ήλιου και οι σκέψεις τρομακτικά
ανάγλυφα καταμεσής του συρμού με ξυπνούν δυνατά·

" Καλά, εσείς όλοι μαζί ούτε μία φορά! Ούτε μία! "

ανάγερτος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου