Βρόχινα μάτια μου

Σε φιλώ

κι ένας θεός γεννιέται αλυχτώντας

στο στόμα του σκύλου, στο αγκάλιασμα

του κισσού γύρω απ' τις λεύκες, στις κραυγές

των γερανιών στο ξεμάκρεμα, με μια χροιά

ελπιδοφόρας λύπης.

Σε κρατώ σφιχτά στα φτερά, τα αλμυρά

των γλάρων πάνω-πάνω από τις στέγες

των νησιών, από τις ράχες των βυθών, δίπλα

απ' των αλόγων το ορφικό χλιμίντρισμα

Αγάπη μου

Σε ονειρεύομαι

σαν άρωμα των αστεριών, σαν τη δροσιά

την πρωινή του δάσους, σαν συναυλία ξωτικών

στις παγωμένες τις καρδιές, σαν

κρύσταλλα στη θέα μας να σπάνε

Βρόχινα μάτια μου

Πως να στο πω!

Για να βρεθώ εκεί που το ριχόσπερμα

σπινθοβολά τα παγωμένα

τα φιλιά, δεν έχω άλλο τρόπο.

ανάγερτος