Ήτανε
σούρουπο, ο ήλιος
θώπευε
τη θάλασσα
Στην
αγκαλιά του, κάθε σταγόνα
λαχταρούσε
το τέλος
Ήσουν
εκεί, όπως και χθες
Ήμουν
εκεί, όπως για πάντα. Θυμάσαι;
Θυμάσαι
τη λάμψη μεσ' στα μάτια μου;
Με
είπες, ήλιε μου!
Σε
είπα, θάλασσά μου!
Με
είπες, αίμα μου!
Σε
είπα, δεν θα στεγνώσει ποτέ!
ανάγερτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου