Το παν είναι ν' αντέξουμε

Ποιος μίλησε για νίκες; Το παν είναι ν' αντέξουμε.

Ρίλκε

Μη περιμένεις το αύριο

Ζήσε όπως μπορείς το παρόν

Με όποιο τίμημα

Μη περιμένεις το αύριο

Το μέλλον είναι γεμάτο απώλειες

ανάγερτος

Την ώρα που φεύγεις

Την ώρα που φεύγεις είν’ ο δρόμος στενός.

ανάγερτος

Της ανθρωπότητας η παράνοια

Της ανθρωπότητας η παράνοια

ο τρόμος και η λύπη

στο παγωμένο βλέμμα σας

παιδιά μου!

ανάγερτος

Ο πλανόδιος θόρυβος

Όπως ήρθε έτσι και χάθηκε

ο πλανόδιος θόρυβος

Μέσ´ απ´ τη μπόρα

Το κοίταγμά του

υπόσχεση του γυρισμού,

πεσμένα φύλλα

που χάνονται στα χέρια μου...

ανάγερτος

Η λεπτομέρεια

Μέσα στην ένταση του έρωτα

που διαλύει το μέταλλο

και δίνει χρώμα στη σκουριά

πορεύομαι,

αγκαλιά με την ηρεμία

και το φωτεινό σου χαμόγελο.

Είναι η λεπτομέρεια

που γλυκαίνει το χρόνο

στο δρόμο της επιστροφής.

Είναι η όραση

που αποκτάς ξαφνικά

όταν νοιώθεις το βήμα των γλάρων.

Είναι η ακοή

ν´ακούς τα πλοία

να σε καλούν για άλλες θάλασσες.

Είναι η αίσθηση

να νοιώθεις το νερό να κολυμπά.

Είν´ η διάσταση

που παίρνει το άπειρο

μέσα στο μέλι των ματιών σου.

Είναι το άπιαστο, το ονειρικό.

Να χάνομαι!

Να χάνομαι και να γελώ...

ανάγερτος

(Από τον " Κήπο του Ανάγερτου ", την πρώτη μου ποιητική συλλογή.)

Γράψε για ό,τι έζησες

Αγαπώ τους απλούς ανθρώπους που σκέπτονται, που γράφουν. 
Όπως σκέπτονται και όπως γράφουν γιατί το δύσκολο 
δεν είναι να φοράς, είναι να βγάζεις.

Ο κόσμος υποφέρει από τη σκέψη και τον λόγο των "ντυμένων". 
Γράψε για ό,τι έζησες, γι' αυτά που έζησες. 
Για πόρνες γράψε, για φυλακισμένους, για άστεγους, απόκληρους, 
για πρόσφυγες που γνώρισες, για τις ψυχές που κλείνουν μέσα τους 
τον πόνο και της καρδιάς το βάσανο, τη γέννα και το θάνατο.

Γράψε και διάβαζε. Μόνο γι' αυτούς, μόνο αυτούς.

Η ύπαρξη στο ακρωτήρι του βυθού κάνει σινιάλο.

ανάγερτος

Να βαδίζεις ανάποδα

art by Alain Vaissiere

Όσο αντέχεις να βαδίζεις ανάποδα

Δεν είναι το χάσιμο που ορίζει το δρόμο

Είναι το πως προτιμάς να χαθείς.

ανάγερτος

Τόσο όμορφα όλα!

Τόσο όμορφα όλα μπροστά στη γύμνια τους!

ανάγερτος

Να πολιορκείς την αγάπη

painting by Andre Kohn

Να πολιορκείς την αγάπη

με το ίδιο τόξο

που σημαδεύεις τα σύννεφα

Για να γυρίσει σε σένα,

το βέλος θα πρέπει πάντα

να πηγαίνει ψηλά.

ανάγερτος

Όλος ο κόσμος μια ταινία

Η διάσταση του χαμόγελου

 Επειδή, κατά βάση, η κοινωνία ταυτίζει το συμφέρον με το χρήμα και η εξουσία ξεπηδά μέσα απ’ το εκάστοτε συμφέρον της κοινωνίας, ο πολιτικός μας λόγος μάλλον αυτομαστίγωμα φαντάζει παρά ανατροπή. Όταν η ζωή αντικαταστήσει το χρήμα, αυτή θα ’ρθει σαν μια συνέπεια φυσική. Θα είναι τότε που οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουμε το άσκοπο κυνήγι του χρήματος που μας έχουν επιβάλλει και θα στραφούμε στο κυνήγι της ζωής πάνω στα ερείπια πια της μόλυνσης, της βίας, της καταστροφής. Απόβλητα του άκρατου κέρδους μιας άλλης εποχής πλέον. Ο τρόπος συναλλαγής στο νέο περιβάλλον ίσως αλλάξει, ίσως παραμείνει ο ίδιος. Μόνο που τότε το χρήμα θα έχει μια άλλη διάσταση. Τη διάσταση του χαμόγελου κάτω από έναν καθάριο ουρανό.

Είναι σημαντικό να γίνεται χαμόγελο και πίστη η ουτοπία.

Τα όνειρα γεννιούνται απ’ τα όνειρα.

ανάγερτος

Το πιο βαρύ φορτίο

Το πιο βαρύ φορτίο τα μάτια που αγάπησες.

ανάγερτος

( Ποιητική συλλογή " Ο Κήπος του Ανάγερτου " )

35° Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Κάπως έτσι

Κάπως έτσι,

το αίμα σκοτεινιάζει το βλέμμα

Κάπως έτσι,

ο πόνος γίνεται τρόμος

Κάπως έτσι,

για να ξέρουμε ποιος οπλίζει το χέρι.

ανάγερτος

Επί ακμής συνωμοσία

Photo by katarzyna gritzman

Όσο κρατάς

στα ανοιχτά της θάλασσας, εκεί

όπου μπορεί να πνιγεί ένας ολόκληρος

κόσμος,

εμείς

ζωντανοί δε θα θαφτούμε ποτέ!

ανάγερτος

( Απόσπασμα από το ποίημα "Επί ακμής συνωμοσία".

Από το βιβλίο μου ' Ο Κήπος του Ανάγερτου' )

Εκεί θα μ´εύρεις!

Του δρόμου

Ποίηση και Μουσική

κι Αγώνες κι Έρωτες

Εκεί θα μ´εύρεις!

ανάγερτος

Να σ' αγκαλιάζω

Να σ´αγκαλιάζω

κόλαση

να μην υπάρχεις...

ανάγερτος

Μέσα στα μάτια σου

Ήταν η στιγμή της ροής

όπου τίποτε δε γεμίζει και τίποτε δεν

αδειάζει

όταν εγώ δανείστηκα ανύπαρκτη ζωή

Ήθελα πολύ να ζήσω όσα δεν έζησα

Φίλοι μού είπαν πως πλήρωσα ακριβά

Αλήθεια, έχει τιμή η αγάπη;

ρώτησα και χάθηκα

Ήθελα τόσο να οργανώσω το χρόνο μου!

Ένωσα τις ακίδες του με κλωστή

μεταξωτή

κλείδωσα τις φοβίες μου -

αυτές που κι αν ακόμη πέθαιναν φρικτά

ασφυκτικά στριμωγμένες με τις αγωνίες

και τα πάθη μου, τις συμφορές μου και τα

λάθη μου ·

καθόλου μα καθόλου δε θα μ´ένοιαζε -

και φόρεσα κατάσαρκα τα λίγα τα αιώνια

που ζήσαμε μαζί

Σ´αυτό το ταξίδι της μνήμης

θέλησα να βρεθώ αγκαλιά στο βυθό

να γνωρίσω το θάνατο στα χείλη σου

χωρίς στηρίγματα

να αφεθώ

εκεί που χαράζει και σβήνει το φως

Εκεί, μέσα στα μάτια σου...

ανάγερτος

( Από την ποιητική συλλογή " Ο Κήπος του Ανάγερτου ", εκδόσεις Iwrite )

Ένα όμορφο ταξίδι

foto by Δέσποινα Μπλαστροπούλου

Όταν έγραφα τις σκέψεις μου δεν είχα στο μυαλό μου την έκδοσή τους. 

Έγραφα για μένα, έγραφα για να εκφράσω όπως και οι περισσότεροι που γράφουν, 

αυτή την εσωτερική ανάγκη της ψυχής να μιλήσει. 

Το βιβλίο γεννήθηκε από την προτροπή δικών μου ανθρώπων αλλά και φίλων διαδικτυακών κυρίως, με αρκετούς εκ των οποίων δεν έτυχε να συναντηθούμε ποτέ. 

Τους ευχαριστώ πολύ όλους αυτούς που πίστεψαν σε μένα και χαίρομαι που τα γραπτά μου άγγιξαν ψυχές. Από παιδικές μέχρι και ώριμες σαν τη δική μου ψυχές.

 Είναι από τις στιγμές που λες " και για το άγγιγμα μιας ψυχής μονάχα αξίζει που το έγραψα..."

( Δέσποινα Μπλαστροπούλου σ' ευχαριστώ πολύ!!! )

ανάγερτος

Καληνύχτα παλιόφιλε

Painting by Naomi Tydeman

Πώς το καράβι με τους πονεμένους έγινε δέντρο!

Πώς ο δρόμος και το παιδί που κουβαλούσες στον ώμο

έγιναν κομμένος κορμός;

Μέσα στη χάλκινη λίμνη

η σκιά του περήφανου ζώου

δε διαφέρει απ’ τη δική σου

Στην καταχνιά της ανώφελης μέρας

το σκυφτό ατενίζει το άτι

στα θολά τα νερά

Μόνο εκεί στα χαμένα, γίνεσαι ένα

Στο εξόδιο άγγιγμα

Μόνο εκεί

Ύστερο, αποκαμωμένο φιλί

ανάγερτος

( Απόσπασμα από το ποίημα "Καληνύχτα παλιόφιλε".

Από το βιβλίο μου ' Ο Κήπος του Ανάγερτου' )

Στον ερχομό σου

Painting by Josef Kote

Στον ερχομό σου είν´ οι μανόλιες και

τα κυκλάμινα που ανοίγουν το δρόμο

να τρυπώσεις στον κήπο μου.

Το θέλω το γέλιο σου

το θέλω το δάκρυ σου

τη σκέψη σου

Θέλω το άρωμά σου

να γίνει έρωτας στα φύλλα μου.

Μην ξενυχτάς πάνω στην πέτρα

θρυμματίζοντας το ρόδο

που σε μάγεψε.

Το αγκάθι που σ´έκανε να πονέσεις

σημάδι ν´αγγίξεις το στήθος μου

Άγγιξέ με ζωή μου!

Τα γραπτά μου θα καούν

μόλις καθίσεις στο θρόνο σου.

ανάγερτος

( Από τον " Κήπο του Ανάγερτου " )

Βουλιάζει ο δρόμος

painting by Vangelis Rinas

Βουλιάζει ο δρόμος

Κι αυτά τα ξύλα πάνω στην άμμο

Πληγώνουν τα πόδια

Ήθελα

Το υπόλοιπο του ταξιδιού μου να το κάνω πεζός

Να βαδίζω ξυπόλυτος και να θυμάμαι

Λίγο πριν το τέλος

Την ανάγκη της θάλασσας

Να μοιραστεί τις κρυφές της ελπίδες μαζί μου

Ξυπόλητος βαδίζω

Κι αυτά τα ξύλα πάνω στην άμμο

Πόση ζωή κουβαλάνε!

ανάγερτος

( Από το βιβλίο μου ¨ Ο Κήπος του Ανάγερτου ¨ )

Ψηφοφορία public για το καλλίτερο βιβλίο του 2015

" Ο Κήπος του Ανάγερτου " Το πρώτο μου βιβλίο (http://kipos.iwrite.gr)

Ο κήπος του Ανάγερτου, ένας κήπος ψυχής' o κήπος μου, έκλεισε χρόνο.

Σε δύσκολους καιρούς, απάνθρωπους καιρούς προσπαθεί να ζεστάνει τη φλέβα

του έρωτα, της λευτεριάς, της ανθρωπιάς.

Σ´ένα ταξίδι καταιγίδων ζητά την ψήφο σας να κρατηθεί...

Από όσες και όσους το διαβάσατε και σας άγγιξε

Από όσες και όσους πιστεύετε ότι αξίζει αυτή η γραφή να διαβαστεί.

Με την ευκαιρία ένα θερμό ευχαριστώ σε όλες και σε όλους σας

για την μέχρι τώρα στήριξή σας!!!

Ευάγγελος Ρήγας   ( ανάγερτος )

Προτού χαθούν

painting by Sarah Jilani

Περιδιαβαίνεις τους νεκρούς δρόμους

με μια παράξενη, σχεδόν απόκρυφη καταραμένη σιωπή

Προσπαθείς να μαζέψεις τη σκέψη σου,

τινάζεις την αστρική σου σκόνη που λαμπυρίζει πάνω σου

και βρίζεις τ’ αστέρια, το φεγγάρι, τον ήλιο που χάθηκε,

το ασυμβίβαστο που προσπαθεί να γίνει συμβατό

Εκείνη τη στιγμή δεν ακούς τη φωνή του μυαλού σου

Των χαμένων ερώτων η φωνή ειν’ αυτή που μιλά

Μη βλασφημάς, ο πόνος η μήτρα είναι της ζωής

Τα ροζιασμένα χέρια του εργάτη, της μάνας δάκρυ

αφανέρωτο για σένα για να σταθείς ορθός όπως αρμόζει

Αυτά τ’ αστέρια δεν είναι μόνο για σένα

Για να υπάρχουν κάποιοι τα κάλεσαν απόψε

Μ’ ακούς; Κάποιοι τα κάλεσαν

Κι ήταν κι αυτοί πολύ ερωτευμένοι

Προτού χαθούν

ανάγερτος

Καμίνι η μάσκα μου

Καμίνι η μάσκα μου και μ´ έκαψε

Πόνος ριζίτικος και ένοχη σιωπή

Στο πέταγμα τώρα!

Θα σηκωθούμε

Φυσάει πολύ...

ανάγερτος

Πόσο πολύ είν' το πολύ!

painting by Paul Hedley

Όλο το ρέστο της ψυχής

και του κορμιού σου,

στα πάθη

στον έρωτα

και στη ζωή

Πόσο πολύ είν´ το πολύ

σε σένανε Γυναίκα!

ανάγερτος

Κατακόκκινη εσάρπα

Κατακόκκινη εσάρπα

Νωχελική αστάθεια

ριγμένη στους ώμους

κατάσαρκα

Έτσι σε σκέφτομαι

Έτσι σε φαντάζομαι

τις βραδυνές ώρες

τις κεντημένες με μάρμαρο

σιωπή

Να με φιλάς

Έτσι ακριβώς όπως

με πρωτομίλησες

Με το περίσσευμα πάντα

Ίσαμε χθες

περιφρονούσα τα βράδια

των κλεισμένων ματιών

Πίστευα πάντα

πως σκότωναν τον έρωτα.

ανάγερτος

Εκεί είν' ο έρωτας

Από τον πόνο μια δρασκελιά πιο πάνω

Εκεί είν´ο έρωτας

ανάγερτος

Άτιτλο

art by Eva Antonini

Οι άγιοι, οι ήρωες και οι μεγάλοι έρωτες

στην ξηρασία καρπίζουν.

ανάγερτος

Αναμνήσεις

ζωγραφική Δέσποινας Φλέσσα

Κάθησα

Δίπλα μου με το ίδιο

σκοτωμένο βλέμμα

το άψυχο των ενψυχιών μου

Παραπλάνηση

Περιπλάνηση

Η γη που χάθηκε

Τα μάτια μου

Σεντόνια αμάζευτα

πάλλευκα

Σκοπός της θλίψης

Γάμος, γαμπρός, νύφη

Αναμνήσεις...

ανάγερτος