Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Μήπως λέμε πολλά;






















Μήπως λέμε πολλά χωρίς να κάνουμε τίποτα;
Μήπως όλο αυτό το συναίσθημα που ξετυλίγεται
είναι για τα μάτια και μόνο;
Για τα μάτια του κόσμου, των ωραίων γυναικών το φαρμάκι,
το αντίδοτο στα δικά μας δαγκώματα των φιδιών;
Ρωτάω
Για μέρες, για χρόνια τώρα ρωτάω
και δεν θα πάψω να ρωτάω μέχρι να δω
το δάκρυ να γίνεται χέρι
ο πόνος να γίνετ´ αστέρι
και το φιλί μία ουράνια αγκαλιά
που θα χωρέσει
όλα του κόσμου τα παιδιά
Γιατί όταν μιλάμε για έρωτα
αυτά δεν τα ξεχνάμε...

ανάγερτος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου