Παραδομένες ώρες

Κρυοσταλάζει απόψε η μοναξιά

Ξέψυχη λιμνοθάλασσα

υγρή κι ακίνητη

Παραδομένες ώρες,

πόση βροχή μπορεί να κουβαλά μια λέξη;

πόσο βυθό μπορεί να κρύβει το ρυάκι του ήλιου;

Πέστε μου!

Μου χάρισες το γυμνό της ψυχής σου

σαν όνειρο που κοιμόταν στο βλέμμα

κι εγώ

με τ’ όνομά σου έντυσα τη μνήμη μου

Θέλω να μείνεις θαλάσσιο φέγγος στη μέρα μου

Να ακραγγίζεις και να στραγγίζεις ζωή μέσα στα χείλη μου

Θέλω στις καταιγίδες μου λάμψεις ατέλειωτες να δίνεις

Κι αν τύχει να χαθείς θέλω,

τα ρούχα που σου χάρισα να τα κρατήσεις

Μέσα στον κήπο σου, σε μια γωνιά

Ρόδα θα γίνουν

Άρωμα

Να ομορφαίνουν τη ζωή σου

Αγάπη μου!

ανάγερτος