Δεν
έχει νόημα να λες καταδικάζω. Να λες
εγώ, ποτέ ξανά.
Γιατί
αν δεν το πεις, αύριο, στην ίδια όχθη θα βρεθείς με την κοιλιά και με τη γλώσσα
στα ρηχά. Μόνο που τώρα έχουν καθίσει τα νερά κι ο πάτος έγινε απόπατος.
Μα, το μετά; τ’ είναι κρυμμένο στο μετά;
Τον κοίταζα στη σιωπή. Θαρρείς πως είχε έρθει
από ψηλά και γνώριζε τη σκέψη.
Όνειρο
κρύβει το μετά. Σου φανερώνει ότι ζεις.
Κι
αν τα κανάτια με ρακί τ’ αλαργινό το πέλαγος μεθύσουν, σε μια μεγάλη αμμουδιά
στα σπλάχνα τούτου του νησιού, εσύ με τα παιδιά του λυτρωμού, του ναυαγού τον
άτρωτο χορό θα σέρνετε, μαζί μ’ αυτούς που σας τσακίζουν. Δεν είναι όνειρο
αυτό;
Θαρρώ,
είναι καλλίτερο απ’ αυτό που σου μιλώ και δεν μπορώ, μήτε το δάκρυ τ’ ορφανό
στα χέρια μου να κλείσω.
Όνειρο
ήτανε…
Σου
φανερώνει ότι ζεις.
ανάγερτος
To ήτανε είναι ο λάθος χρόνος...Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας ειναι η φωτια του να σε καψει..διότι αν δεν καείς δεν αναγεννιέσαι απ τη στάχτη σου..κι αν δεν συμβει αυτο δεν χωράς τον ενεστωτα χρόνο..που σημαινει παντος καιρου στιγμων και περιστασεων η ψυχη ειναι βαθυτερη απ τη πληγη.. Τα σεβη μου..η παρουσια σου πηγη..μεσα στη στασιμοτητα της δηθενιας εντος και εκτος ΝΕΤ.
ΑπάντησηΔιαγραφή