Θλίβομαι
πολύ τη μέρα ετούτη.
Της
νεολαίας πρώτιστα κι ενός ολόκληρου λαού μέρα μεγαλοσύνης.
Θλίβομαι
γιατί η γενιά αυτή, η δική μου κοντινή γενιά, απέτυχε στα χρόνια που
ακολούθησαν να περιφρουρήσει και να εδραιώσει τα ιδανικά για τα οποία αγωνίσθηκε,
απέτυχε να διαχειριστεί το όραμα.
Η
φθορά και διαφθορά της εξουσίας των ηγητόρων σε συνδυασμό με τη δική μας βόλεψη
και ραστώνη έφεραν τα γνωστά ολέθρια για τη χώρα και για μας αποτελέσματα.
Θέλει
αρετή και τόλμη η ελευθερία και μείς τη μέρα ετούτη αποδείξαμε για μια ακόμη
φορά πως την έχουμε.
Αποδείξαμε
όμως δυστυχώς για άλλη μια φορά πως δεν γνωρίζουμε να διαχειριστούμε την
ελευθερία μας.
Αυτό
όμως που τιμούμε και πρέπει να τιμούμε τη μέρα αυτή είναι η αρετή, η τόλμη και
το ασίγαστο πάθος του λαού αυτού για λευτεριά.
Με
τη γλυκιά προσμονή πως μέσα απ’ την παιδεία μας θα μπορέσουμε να πετύχουμε και
τη διαχείριση του μεγάλου αυτού αγαθού.
Κι
ας μην ξεχνούμε τούτο ˙ Η διαχείριση της ελευθερίας μας είτε μας λυτρώνει είτε
μας σκλαβώνει.
Μια
μέρα πριν, όπως και σήμερα, ας κάνουμε την περισυλλογή μας
Αύριο
είναι ημέρα μνήμης, τιμής και δόξας
Σ’
αυτούς που χάθηκαν
Σ’
αυτούς που αγωνίστηκαν και δεν πουλήθηκαν
Σ’
αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν για οράματα και ιδανικά
Στους
φανερούς και αφανείς ήρωες
“Σκέψεις
παλιές χωρίς ρυτίδες…
Πορεία
οι μνήμες
και
η στιγμή που αγκαλιάζει τη ζωή
Ανατροπή”
Τι
κι αν οι μπροστάρηδες, οι λίγοι, αμαύρωσαν το αίμα!
Υπήρξαν
ήρωες το βράδυ εκείνο. Κι ήταν πολλοί. Οι περισσότεροι.
Μα
που να τους μάθεις, που να τους μάθω!
Γιώργος
Κυρήκου, έτσι απλά.
Γιατί
έχουμε ανάγκη από σύμβολα.
Κείνο
το βράδυ ήταν εκεί με τους πολλούς, ήταν
εκεί για σένα, ήταν εκεί για μένα!
ανάγερτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου