Φράουλες και αίμα

Φράουλες και αίμα

Σήμερα που η λέξη βία σηματοδοτεί πλήθος ηθελημένων κυρίως διχογνωμιών και τείνει να καταστεί εργαλείο φίμωσης και καταδυνάστευσης κάθε φωνής που αντιτίθεται σε άνομα σχέδια, η ταινία “φράουλες και αίμα” έρχεται να μας θυμίσει την εξέγερση των φοιτητών στα πανεπιστήμια Μπέρκλεϋ και Κολούμπια της Αμερικής το 1968 ενάντια στα κέντρα κατάταξης στο στρατό που λειτουργούν μέσα στα πανεπιστήμια, ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις, ενάντια στο ίδιο το σύστημα, ενώ κύριο πεδίο δράσης τους είναι και ο ρόλος της εκπαίδευσης. Η “βία” της κατάληψης και της ελεύθερης έκφρασης  αντιμέτωπη με τη βία των όπλων των αστυνομικών δυνάμεων. Έληξε μετά δυο μήνες με αρκετούς τραυματίες και νεκρούς φοιτητές.

Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από μια απαξιωτική δήλωση πρύτανη του πανεπιστημίου Κολούμπια πως οι φοιτητές το μόνο δικαίωμα συμμετοχής σε διοικητικές αποφάσεις του πανεπιστημίου που πρέπει να έχουν είναι τι γεύση θα έχουν τα παγωτά στην καντίνα, αν για παράδειγμα θα έχουν γεύση φράουλας ή όχι.

Την ταινία, βασισμένη χαλαρά στο βιβλίο του James Simon Kunen φοιτητή του πανεπιστημίου Κολούμπια που έλαβε μέρος στην εξέγερση, σκηνοθετεί ο Φιλανδός Stuart Hagmann.

Στην ταινία ακούγονται πολλά τραγούδια γνωστών καλλιτεχνών των sixties (John Lennon, Crosby, Stills, Nash & Young, Buffy Sainte-Marie, Thunderclap Newman, Richard Strauss)

Εδώ θα ακούσουμε το θρυλικό...Give Peace A Chance του John Lennon που ακούγεται τη στιγμή της εισβολής της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο.