απ’ τη ζωή μεθάς

Πρόλαβες, ήρθες.

Λίγο πριν να χαθεί ο ήλιος μεσ’ στο δάκρυ σου.

Μαχαίρι που κόβει το ψωμί το βλέμμα σου. Καυτό σαν έρωτας, κρύο να σε χορταίνει.

Ήρθες τη μέρα που τα πουλιά πετούσαν χαμηλά και το σκυλί ανήσυχο στα πόδια μου τριβόταν.

Στα χείλη κόκκινο κρασί και συ μαζί μου.

Ήρθες και έμεινες για να μεθύσεις τη ζωή μου.

Γιατί γλυκέ μου θάνατε, απ’ τη ζωή μεθάς˙ το ποτό είναι μονάχα να ξεχνάς.

ανάγερτος