Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Η εξομολόγηση





















“Ήμουν εκεί.
Ήμουν εκεί και δεν ήθελα να αφήσω όσους ήταν εξαρτημένοι από εμένα. Γιατί αισθανόμουν πως ήταν χρέος μου να τους προστατεύσω. Ήμουν εκεί και δεν άντεχα τις τύψεις και τις ενοχές της φυγής.
Ξέρω, μπορεί να ηχεί μικρό και ταπεινό αυτό το “η ψυχή μου εδώ, ενώ το σώμα μου  είναι αλλού”. Μπορεί και να με ήθελες ήρωα, παθιασμένο κυνηγό της επιθυμίας μου, αλλά εγώ ήμουν απλώς ένας κοινός άνθρωπος που κουβαλούσε στους ώμους του το βάρος της καθημερινότητας, το βάρος της ευθύνης .
Ακούγεται ταπεινό; και ποιος είπε πως δεν είμαι;
Και όσο ένοιωθα την ψυχή κοντά σου, τόσο το κορμί πονούσε. Αλλά ήταν γλυκός ο πόνος. Ξέρεις, ο άνθρωπος ζει και με το πνεύμα του. Και κάτι που ίσως δεν ξέρεις. Όταν συναντήσεις το άλλο σου μισό ακόμη και μακριά του μπορείς να αισθάνεσαι χαρά. Γιατί οι ψυχές δεν γνωρίζουν αποστάσεις και χρόνο. Ζουν στο άπειρο, ευτυχισμένες και πλήρεις... Το σώμα είναι που πονά από την έλλειψη του άλλου.
Μιλούσαμε με τα μάτια, με τα χέρια, με τα σώματά μας...Κι έπειτα, πάλι αλλού το σώμα κι αλλού η ψυχή, αλλά ήμουν ευτυχισμένος.
Έπειτα, μια και είναι η ώρα της εξομολόγησης, θα σου το πω κι αυτό. Εκείνη, χάθηκε ξαφνικά. Να περιγράψω τον πόνο; Περιγράφεται ο πόνος της ψυχής; Έφυγε λοιπόν και πήρε μαζί της και τη δική μου την ψυχή. Ήταν ο μόνος τρόπος να μπορέσει αυτό το κορμί να υπάρχει. Ακούς; Η ψυχή μου πάντα ήταν χωριστά του...Έμαθα να ζω χωρίς αυτήν. Γι αυτό όταν σου λέω “Σημασία δεν έχει που βρίσκεται το κορμί, αλλά που ταξιδεύει η ψυχή", να μη με ρωτάς παρακάτω...”


“ Η μυσταγωγία της ύπαρξής μας-Απόσπασμα “

ανάγερτος


3 σχόλια:

  1. Ο ήρωάς σου δίνει μια πολύ ωραία ερμηνεία της φράσης.Είναι αλήθεια! Πίσω από κάθε έκφραση κρύβεται και μια προσωπική εκδοχή. Καλό είναι να μην προβαίνουμε εύκολα σε συμπεράσματα. Πριν την ενδελεχή αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας.
    Υπάρχουν πολλοί λόγοι που θα μπορούσε ένας άνθρωπος να αισθάνεται πως είναι αλλού η ψυχή του κι αλλού το κορμί του.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναγερτε με τις πολλες ερμηνειες....
    ποσο αλλου μπορει να ειναι το σωμα απο την ψυχη?
    Ποσο μπορει να ποναει αυτος ο χωρισμος της ιδιας υποστασης?
    Περιγραφεται ο πονος της ψυχης?
    Μερικες φορες ειναι τοοσο βαθεια ριζωμενος!....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...Άρχισα να πιστεύω πως οι άνθρωποι επιλέγουμε έστω και υποσυνείδητα αυτό που μας συμφέρει, που ξέρουμε ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανοτητες να ειμαστε ευτυχισμενοι, αυτό που θα μας επιφέρει λιγοτερο πονο, αυτό που έστω και κατά βάθος πιστεύουμε ότι είναι για το καλό μας. Όποια δήποτε επιλογή μας νομιζω το περικλειει αυτο. Ισως είναι επιπονο να ειναι η ψυχη αλλου και το σωμα αλλου, μηπως όμως αυτή η επιλογή πιστεύουμε ότι θα μας προκαλέσει λιγότεορ πονο και ειναι πιο εύκολα υποφερτη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή