Πακτωμένο καράβι.
Βυθισμένες άγκυρες
μέσα σε όνειρα που χάθηκαν.
Πλώρα και πρύμνα.
Χρόνια αμπάριζα δίπλα στη
μπάριζα.
Περπατησιά βαριά σε σκάλες
τρύπιες
για να γλιστρούν τα δρώμενα.
Και δύο χέρια πάνω στα ρέλια.
Σκουριά κι αλμύρα, σμέρνα που
κόβει τα φτερά.
Στο πέταμα του κάβου
μόνο η ψυχή κρατήθηκε γερά.
Οι γλάροι τρέξανε, μέσα στο
κλάμα τους βουτήξανε.
Γλάρος κι αυτός ,τι κι αν τα
φτερά ήταν νεκρά!
ανάγερτος
"...Ὁ Ἰωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος ἀνακάλυψε πὼς ἡ πλήξη κι᾿ ὁ φόβος κι᾿ ὁ θυμὸς εἶναι ἡ αἰτία ποὺ ἡ ζωὴ ἑνὸς γλάρου εἶναι τόσο σύντομη, κι᾿ ὅταν αὐτὰ χάθηκαν ἀπ᾿ τὴ σκέψη του, ἔζησε μιὰ πραγματικὰ μακριὰ κι᾿ εὐχάριστη ζωή..."
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
"Μονο η ψυχη κρατηθηκε γερα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήθες κι αλλα? Αψογα! Η αθανατη ψυχη....μονο αυτη μετραει!
Καλο βραδυ... ;ο)
όμορφες λέξεις που οι ναυτικοί
ΑπάντησηΔιαγραφήφωνάζουν στα ρεμέντζα πλώρα - πρύμα!
όσο για τ' άλλα, με κάλυψε η vailie
καλό σου απόγευμα φίλε!