Ανεβαίνω…
Σε βράχους που όρθωσαν καιροί
ανεβαίνω…
Σκιές, φαγώματα ακουμπώ
και μέσα σε βαθιές σπηλιές
θρηνώ
χαρές που πέρασαν
και λύπες.
Αντίκρυ με κείνη του φιδιού
είν’ η φωλιά του αετού.
Αντίκρυ με το σύρσιμο ζωή
είν’ η αδούλωτη ψυχή.
Ανεβαίνω…
Κι αν δε σε φτάσω αετέ,
μου φτάνει που σ’ αντίκρυσα.
ανάγερτος
ανάγερτος
...και δεν μας έχει απομείνει τίποτα άλλο αν θέλουμε να σωθούμε! Η δύσκολη, κουραστική, επίπονη ανάβαση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μην αγγίξουμε ποτέ την κορυφή, μπορεί να μείνουμε μόνο στη θέα της, αυτό δεν μειώνει την αξία της προσπάθειας...