Κόκκινος κόκκος η καρδιά…

Πέρασες…

κι η σκόνη στέγνωσε

το γέλιο,

πότισε τα κύτταρα

Της ερημιάς και της ζωής

ανεμοπλάστης,

γράφεις συνθήματα

στους τοίχους της καρδιάς

Γυμνό κορμί,

από εγωϊσμούς απαλλαγμένο

εύκολη λεία

στα γεράκια της θλίψης,

σκόρπισε στα χέρια σου

Ποιός ουρανός,

ποιό σύννεφο,

χαϊδεύει τα μαλλιά σου;

Ποιάς θάλασσας γλυκαίνεις

το νερό;

Ξεπέρασε τα όρια

της σύγκρουσης

Τίναξε τις ασημένιες σου

φτερούγες

Στη χρυσαφένια αμμουδιά

κόκκινος κόκκος

η καρδιά,

βαριαναπνέει.

ανάγερτος