Γυμνοί κορμοί
εκλιπαρούν τον ουρανό.
Με σώματα και χέρια στεγνά
και με κομμένα πόδια.
Είναι τ’ απόβραδα που ορίζουν τις ζωές,
η αγκαλιά του φεγγαριού,
ο θάνατος της μέρας.
Είναι τα σύννεφα που ξεκινούν
με δάκρυ ν’ αναστήσουν.
Πριν νάναι αργά,
φέρε με το παγούρι το νερό.
Αργεί ο αγέρας…
ανάγερτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου