Ναυαγός

Πορεία ξέφρενη σε ράγες ζωής,

χαράζω.

Δεν ξέρω που πάω, τι κάνω, τι θέλω,

δεν μπορώ να δω.

Η ταχύτητα πιέζει το μυαλό

και χάνεται,

χάνεται στο πριν, χάνεται στο μετά,

μες΄ στης ψυχής τα βάθη χάνομαι...

Με χρώματα όνειρα μπερδεύω το αίμα,

να ζωγραφίσω ένα νησί, απρόσιτο νησί,

παράδεισο νησί...εκεί να μείνεις,

μέσα στου έρωτα τις ευωδιές,

για πάντα.

Ναυαγός χωρίς σχεδία

ν’ ακούω το γέλιο σου

σαν ξεμακραίνω...

και τη μορφή σου,

μεσ’ στον καθρέφτη τ’ ουρανού

θα βλέπω, μέχρι να χαθώ

ψυχή μου...

ανάγερτος