Πηλός, αμαρτία και κρασί σμίξανε
και φτιάξαν το κορμί σου.
Όλες του κόσμου οι αρετές, οι ατίθασες
και μαλακές σμιλέψαν την ψυχή σου.
Οι μουσικές της θάλασσας, τραχιές,
γλυκές, μελωδικές κεντήσαν τη φωνή σου…
Κι εσύ, ελεύθερη και δυνατή,
παιδί της δίψας για ζωή έπιασες το τιμόνι…
να ταξιδεύεις διαρκώς, τον κόσμο να μαθαίνεις.
Μα σε ταξίδι μακρινό, του νου και τ’ ουρανού
σταμάτησες για να κατέβεις…και είπες, μετά από καιρό…
το άλλο μου μισό αντίκρυσα που ήταν εκεί
από καιρό, για να με περιμένει…
ανάγερτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου