Καλή Χρονιά!

painting by Edward Hopper

Για να αντέξουμε

Χωρίσαμε το χρόνο

Χωρίσαμε το χρόνο σε κομμάτια

Την ίδια μας τη ζωή χωρίσαμε

σε μικρά μικρά ταξίδια

και τα είπαμε χρόνια...

Σε λίγο το τέλος του παλιού θα γίνει η αρχή του νέου.

Εύχομαι το τέλος του νέου ταξιδιού να μας βρει όλους εδώ

πλουσιότερους σε χαρά, εικόνες και αισθήματα.

Να είστε όλοι καλά!!! Χρόνια σας Πολλά...

ανάγερτος

Το πλοίο ξεκίνησε

Δεν ξέρω αν φαίνεται,

το πλοίο ξεκίνησε...

Το αστέρι

μας βρίσκει στα κύματα,

στο τιμόνι, στο κουπί και στα άλμπουρα

όλους

μετανάστες αλύγιστους

Μόνο οι προσευχές και οι κατάρες

είν´ αυτές που αλλάζουν

Κατά τόπων παρήχηση

στο παιχνίδι του αύριο.

ανάγερτος

Να χαρείς το ταξίδι

Τι νόμισες αγάπη μου

Αυτά τα ξύλινα σπίτια πάνω στην άμμο

εμάς περιμένουν;

Εμείς γεννηθήκαμε με δίχως παράθυρα

με δίχως μπαλκόνια

με άδεια ντουλάπια

με μια άγκυρα μόνο

στα πόδια

Για μας το σπίτι μας είναι η άμμος

Αυτή που γεμίζει κι αδειάζει

ζωές

Σαν πιάσει η μπόρα

Εμείς ένα μαζί με τη θάλασσα

Τα ξύλινα σπίτια θα σαπίσουν στη θάλασσα

Να χαρείς το ταξίδι

Όταν σμίγουνε δυο με αλάτι φτιαγμένοι

δε φοβούνται το θάνατο

Το πολύ να χαθούν

μεσ´ στου ήλιου τον έρωτα!

ανάγερτος

Να μη λογάς ανέξοδα

Να λογάς όπως λογά ο λαβωμένος

Να μη λογάς ανέξοδα

ανάγερτος

Παρουσίαση βιβλίου μου

άνθρωπος

Το πόσο αργά η γρήγορα,

το πως και το αν διαβούμε στα βαθιά η στα ρηχά,

είναι κάτι που κανείς μας δεν ξέρει να πει με σιγουριά.

Πορευόμαστε μονάχοι,

έτσι όπως απλωθήκαμε ξερό ψωμί στα χείλη του κόσμου.

Αν τον χορτάσουμε η έστω αν γίνουμε η αφορμή

να ανοίξει το στόμα του να καταπιεί τη λιγοστή τροφή μας,

να σταθεί έστω για λίγο στα πόδια του,

να δει τη ζωή μέσα από τη ζωή και όχι έξω απ´ αυτή,

το χρονικό του θανάτου για μας θα γράψει "άνθρωπος".

Οποία μουσική ανατολή το δειλινό

σ´ αυτό το αστραπόβροντο!

ανάγερτος

Για τη δική μας προδοσία, για το απάνθρωπο να πολεμούμε...

Ζωγραφιά μου

painting by Michael & Inessa Garmash

Σε ζωγράφιζα

και μέθαγα την τρέλα μου στα μάτια σου.

Υγρή η νύχτα, ίδια η πρώτη νύχτα

όταν το βλέμμα σου με άγγιξε.

Στο χάδι μου το χάδι σου παγίδευσε

το νου μου.

Πάει καιρός πια όπου οι νύχτες

δε στεγνώνουν τη συγνώμη.

Ξημερώνει σε λίγο...

Μαζί κι ο θόρυβος της σιωπής.

Πριγκίπισσα του φεγγαριού

ευχαριστώ!

Σ´ ευχαριστώ που έχυσες το χρώμα

των ματιών σου

μεσ´ στο δικό μου ουρανό!

Για την ανάπαυλα, κάτω απ´ τη μεγάλη

τη ροδιά

στο δείλι της μέρας,

λίγες ακόμα πινελιές απέμειναν...

ανάγερτος

" Από το πρώτο μου βιβλίο με ποίηση, πεζά ποιητικά και στοχασμούς ¨ Ο Κήπος του Ανάγερτου ¨. "

Βασίλισσά μου

Με μια αγκαλιά

ένα φιλί

και μια υπόσχεση

που δεν μου δόθηκε ποτέ,

των κοραλλιών μου

και των απόκρυφων

πληγών μου

εστεμμένη Πριγκήπισα

Βασίλισσά μου!

ανάγερτος

Μήπως λέμε πολλά;

Μήπως λέμε πολλά χωρίς να κάνουμε τίποτα;

Μήπως όλο αυτό το συναίσθημα που ξετυλίγεται

είναι για τα μάτια και μόνο;

Για τα μάτια του κόσμου, των ωραίων γυναικών το φαρμάκι,

το αντίδοτο στα δικά μας δαγκώματα των φιδιών;

Ρωτάω

Για μέρες, για χρόνια τώρα ρωτάω

και δεν θα πάψω να ρωτάω μέχρι να δω

το δάκρυ να γίνεται χέρι

ο πόνος να γίνετ´ αστέρι

και το φιλί μία ουράνια αγκαλιά

που θα χωρέσει

όλα του κόσμου τα παιδιά

Γιατί όταν μιλάμε για έρωτα

αυτά δεν τα ξεχνάμε...

ανάγερτος

Άνοιξε τα χέρια σου

Άνοιξε τα χέρια σου αγάπη μου,

το σκοτάδι σου είμαι,

που τόσο ποθούσες

να χαθείς στων χειλιών του το θρήνο.

Άνοιξε τα χέρια σου αγάπη μου και πες

πως έκανες μία μεγάλη αγκαλιά

σε κάποιον που του κόψαν τα χέρια.

Απόψε, που η σιωπή σφαδάζει πόνο,

αγκάλιασέ μας και τους δυο.

Δεν είναι η λύπη που ματώνει τη νύχτα,

είναι που σε λίγο ξυπνάει η μέρα...

ανάγερτος

Αγαπημένη

Σε είδα να γελάς

και να μιλάς σε είδα

Ρώταγες

Είχες την απορία ζωγραφισμένη

στα χείλη

Την ίδια απορία που ζωγράφιζα

στη σκέψη μου τα βράδια

Εκείνα τα γυμνά περίρρυτα βράδια

που έλαμπες έρωτα στον ύπνο μου

Σε είδα

και στάθηκα να σε κοιτώ

Ήθελα τόσο να σ´αγγίξω!

Ίσως και να το ´κανα ποιος ξέρει?

Ποιος μπορεί να θυμηθεί τη φαντασία

πίσω από τις θολές γραμμές του τραίνου?

Έφυγες

Κι ούτε που πρόλαβα τα χείλη να φιλήσω

Έφυγες

για ένα ταξίδι στο μέλλον των ονείρων μου

Αγαπημένη

ανάγερτος

Εύμορφη

Εύμορφη

Εσύ όπου τον πόθο μου στεγάζεις

σε ανιστόρητες πτυχές

θυμήσου

Στη λεηλασία των κυμάτων

Η ζωή

Μένει για πάντα απόκληρη.

ανάγερτος

Απόψε μην κοιμάσαι

Απόψε μην κοιμάσαι

Σου το ζητώ σαν όνειρο

Σαν κείνο τ´αστέρι που χάθηκε

περιμένοντας χρόνια

στη γωνιά να φανείς

αδέσποτος

Απόψε

είναι η πιο μεγάλη η στιγμή για μένα

Θα στερηθώ τα μάτια σου

το χάδι σου, τον έρωτά σου τον γυμνό

εμπρός μου

Απόψε μην κοιμάσαι

Θέλω να δεις το αίμα μου

Θέλω να δεις τον πόνο μου

Θέλω να πεις για μια φορά

Φεγγάρι μου

Εγώ ούτε στιγμή χωρίς εσένα!

ανάγερτος

Σε αγαπώ

Για τον ανεξερεύνητο βυθό σου

Έτσι σαν θάλασσα

Σε αγαπώ

ανάγερτος

Λεύτερο σε κάνει...

Δεν είναι το χρώμα,

μήτε η απεραντοσύνη της θάλασσας

Λεύτερο σε κάνει

η αντοχή σου στη δίψα

και στα ναυάγια.

ανάγερτος

άκριτα λόγια

Να ξεναγείς το μυαλό σου σε μέρη που δεν μπορείς να βαδίσεις

σε μέρη που δεν μπορείς να αγγίξεις

σε μέρη που οι φωνές των ανθρώπων

σκεπάζονται απ´ τις φωνές των πουλιών και των ανέμων

το θρόισμα των φύλλων, της θάλασσας το πρόσωπο

γαληνεμένο, ρυτιδιασμένο, σκοτεινό, ανταριασμένο

το δικό σου το πρόσωπο

Στο τέλος όταν η σκέψη γνωρίσει τον κόσμο σου

μπορεί να κατέβει στα χείλη

να γίνει άποψη

Να πεις, να μιλήσεις, να κρίνεις

Ως τότε να μη μιλάς, απλά να κοιτάς

Το βιωμένο κακό, τα άκριτα λόγια

από μια σκέψη που δεν περπάτησε πρώτα εντός σου...

ανάγερτος

Συνοικία των φίλων

Σ´ αυτή τη συνοικία των φίλων

που γίναν παθιασμένοι εραστές,

που γίναν σύντροφοι,

που γίναν σύντροφοι ζωής,

βασιλεύει ο νόμος της απόστασης

καθημερινά.

Στ´ αλήθεια πόσο τραγικό

να γίνεται ο έρωτας ζωή

και συ να ζεις ολάκερη ζωή

με δίχως έρωτα!

ανάγερτος

Έτσι κερδίζονται οι μάχες

Σ´ αυτό το γαλάζιο βιλαέτι

Προχωρώ τη ζωή μου σε ορύγματα

Κληρονομιά των αδούλωτων γενεών

που αντιστάθηκαν στο ψέμα,

στο μηδέν, στην υποκριτική λογική

του ανήμπορου,

που έμαθαν να παλεύουν για νίκη

όταν έχαναν τις μάχες,

που ήξεραν πως η αξιοπρέπεια

είναι κρυμμένη στην ψυχή

και όχι στο μυαλό,

πως για να κερδίσεις

ψάχνεις το πιο δύσβατο πέρασμα

Έτσι για να κερδίσεις χρόνο, να υποχωρήσεις

να ατσαλώσεις και να ενώσεις

τις κοιμισμένες συνειδήσεις

Προχωρώ τη ζωή μου σε ορύγματα

προχωρούμε τη ζωή μας σε ορύγματα

αναζητώντας μεταξύ μας τον ηγέτη

που ενωμένους θα μας οδηγήσει

στη νικηφόρα αναμέτρηση των Πλαταιών

Έτσι κερδίζονται οι μάχες...

ανάγερτος

Άτιτλο

Για να ακυρώσεις το μηχανισμό

δεν είναι απαραίτητο να καταστρέψεις τα γρανάζια

Μπορείς απλά ν´ αλλάξεις θέση στους λεπτοδείχτες

ανάγερτος

Περί ελπίδας

Στα πλαίσια των αρχών της ¨τάξης¨,

κανείς δεν είπε πως η ελπίδα χάθηκε

όταν η καταιγίδα κλειδώθηκε απ´έξω.

Σε κάθε εποχή, με κάθε Θεό

η ευθύνη για να μη χαθεί

βαραίνει μονάχα το λαό.

Ή θα βρει το χαμένο κλειδί

Ή θα σπάσει την πόρτα.

ανάγερτος