Μέθυσ’ η νύχτα γιασεμί κι η ερημιά συνήθεια στο πιο γλυκό ξημέρωμα. Πρώτη Μαγιού, Λιοστάσι τ’ ουρανού, σε σένα, μια καλημέρα πέρασα να πω και μια υπόσχεση να δώσω… πως τώρα πια, θάναι ο αγώνας μας κοινός. Δάκρυσε τότε ο ήλιος… κι όταν ο ήλιος δακρύζει, κάθε “γραμμή” παραμερίζει.
Kαλό σου μήνα Ανάγερτε, να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή