Στην άκρη τ’ ουρανού σε γνώρισα
και ήσουνα φως,
ένα μικρό φωτάκι πίσω απ’ το σύννεφο.
Εκεί βρεθήκαμε,
όταν τα σύννεφα έγιναν ένα...
Έλαμπες...και οι ανταύγειες σου,
ουράνιο τόξο
μετά την καταιγίδα.
Με ρώτησες; Μπορεί ο έρωτας
να γεννηθεί στα σύννεφα;
Μπορεί ν’ αντέξει και να μη χαθεί
από τους κεραυνούς, την καταιγίδα;
Ναι σου απάντησα, μπορεί.
Γιατί, της καταιγίδας τα παιδιά
εκεί ερωτεύονται και εκεί πεθαίνουν.
ανάγερτος
συγκλονιστικό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή